Ақынның өшті әр демі Жаныңның сырын бүкпеген, Бітіпті тірлік сөйлемі Өлім деген нүктемен. Тапсырып жерге денені, Артына дастан сыйлапты. Қағазға сыйған өлеңі Қара жерге сыймапты .....
Тауық тағы таң атпай айқайлады, Тарап кетті тәтті ұйқы балқаймағы. Көзімді ілмей төсекте дөңбекшимін, Түседі де ойыма қай-қайдағы. Үлкейгем бе, күніне жүз ойланам .....
Жер түбінде көп дұшпан дуылдады - Жатты қында жарқырап, суырмады. Жаудың оғы төбеде зуылдады - Жатты қында жарқырап, суырмады. Жау тақалды, жүрегі суылдады - Жатты қында жарқырап, суырмады. Жау қамады, қалды енді қалың сында .....