Ауыл қонды жайлауға,
Дала жатыр жадырап.
Қой қаптады....

Туған ауыл, сен үшін тер төкпедім,
Кешір мені, кеш мені, сен текті елім!
Бір сағыныш мазалап ертелі-кеш,
Жүреді ылғи жанымды өртеп менің.

Туған ауыл. Бәрі есте... Балалық шақ,
Қалаға кеп қаңғырдық қалам ұстап.
Кешір мені, күнәсіз....

Біздің ауыл көктемде
Көл жағалай қонады.
Айдын шалқар көк көлге
Аққу-қаздар толады.

Қатар-қатар — шалғында
Ақ боз үйлер....

Дүние есігін аштым нағыз ауылда,
Қақаған қыс,қарлы боран дауылда.
Ес білгенше ортасында тербелдім,
Жүректері жыр деп соққан қауымда
Нұртуғанды жаттап өсіктік бар бала,
Нарттай жырын тыңдаушы едік таңдана
Зейнолланың отты жырын оқысақ,
Демін тартып қалушы......

Ауылға бардым... бала күндерім кекілді,
Алдымнан шықты. Ақ жауын жуып бетімді,
Алақаныма тамшысы жылы тиеді,
Аяулы анамның аппақ жаулығы секілді.

Тірліктің мынау тозаңы түгел басылып,
Күн шықты кенет аспанның....

Ерте кеттім ауылдан еріксізден,
Білім алу мақсатым, мен іздеген,
Алматыда қанша жыл....

Сағынып келсем алыстан,
Ауылдан түтін жарысқан.
Будақтап барады жол шегіп
Көктегі бұлтпен табысқан.
Қайырмасы:
Киелі едің сен маған,
Босағаң берік....