Введение
История - это наука о событиях в их связи и последовательности. История событий принципиально отличается от истории культуры. История культуры дает нам знания о том, как жили, что чувствовали, во что верили народы, почему побеждали и погибли и что оставили после себя и дает нам возможность понять истоки настоящего и будущего, которые таятся в недрах прошлого. История культуры являясь коллективной памятью народа играет роль руля в истории его развития. Для понимания истории культуры необходим более широкий обхват, чтобы добиться более высокой точности и обозреть предмет целиком.
Культурно-историческая общность тюрков занимает достойное место в истории человечества и, являясь своеобразным вариантом общечеловеческой культуры имела огромное влияние на мировую цивилизацию. За более чем 2 тыс. лет своего существования тюркская культура прошла довольно яркую творческую эволюцию и имела свой Путь развития. Найденные археологами городища, памятники древней письменности, ремесла, искусства ничтожная часть пропавшего, но никогда неизвестно, что именно пропало, а считать пропавшее несуществовавшим большая ошибка, допускавшаяся историографией.
По тюркской проблематике накопился большой фактический материал. Объективные сведения о культуре тюркских народов средневековья, которые не существовали изолированно от передовых цивилизаций того времени,
содержатся в хрониках мусульманских, буддийских и христианских государств Современные знания, памятники материальной и духовной культуры четко определяют периоды расцвета и упадка тюрков и поддаются четкой датировке, позволяют представить общую картину взлета и падения и причину того, почему тюрки, а течение веков столь весомо заявляли о своем значении в истории человечества.
Несмотря на обилие источников, и специальной литературы, прочесть историю культуры тюркских народов невозможно, так как она не написана. За последнее время много сведений добыли археологи, собраны летописи, ученые прочли китайские, персидские, латинские, греческие, арабские источники. Но многие источники и статьи по некоторым вопросам культуры тюрков противоречивы, количество фактов не переросло в качественное обобщение. Нет работы, которая обобщила и систематизировала бы известные материалы, и на фактологической базе показала возникновение и развитие тюркской культуры, и ее влияние на мировую цивилизацию......

ВВЕДЕНИЕ
Культура - феномен удивительно сложный, многообразный и потому является предметом внимания не только философии, но и целого ряда других наук - культурологии, социологии, истории, архиологии, этнографии, эстетики и т.д. Вследствие этого культура как многоаспектная проблема рассматривается в научной литературе крайне неодназначно.
Культура несет в себе пафос постоянного обновления и совершенствования человека. Она задает ему всякий раз определенный в своей содержательности идеал возвышения над обыденным, себе равным существованием. В начале ХХ века поднимается волна рационализма в исследованиях культуры. Один из вариантов рационализма был представлен марксизмом, превратившийся к этому времени в мощное идеологическое движение, другой - философией М.Вебера (лидера умонастроений либеральной буржуазии). Марксисты утверждали, что с победой пролетариата классовая борьба, происходившая на протяжении всей истории цивилизации, закончится - отомрет, наступит общественное самоуправление. На практике вера в безграничные возможности человеческого разума привела к созданию тоталитарных государств.
Мне думается, что в настоящее время мы присутствуем, вероятно, при конце долгого методологического пути исследования культуры, начавшегося два века назад. В своем реферате я взял для исследования тему «Культура и цивилизация» как возможность проникновения в механизм порождения текстов культуры и выявления того факта, что культура амбивалентна, не имеет одного кода; в ней все построено на взаимоотражениях и переворачиваниях. Согласен: вопрос довольно дисскусионный и особенно актуален в наше переходное время. Поэтому, именно дух размышления я попытался донести в «формационном и цивилизованном подходах» - с позиции нового взгляда на мир, цивилизацию, культуру человеческих отношений, пытаясь расширить сколько это возможно стандартные рамки рационализма Маркса. Таким образом, для изучения «рельефа» культуры, а не одну ее плоскости, мы должны, думаю, учитывать многообразные механизмы, открытые и скрытые в ней возможности и, возможно, и для практического применения - прежде всего в своей диссертационной работе «Организационная культура фирмы». Тем более, это актуально исходя из структуруализма - как посылки, что человеком в мире управляют неосознанные структуры, зашифрованные в языке. Сама культура структуирована как язык: в ней можно найти значимые оппозиции, параллелизмы, семантические и реляционные значения. Процессы, происходящие в культуре, можно, таким образом, истолковывать, как обмен сообщениями. Можно сказать: обращение к исследованию культуры диктуется стремлением отстоять сферу свободного от сковывающей силы рассудка бытия: право быть волящим, а не только мыслящим существом, право иметь несколько измерений сознания и право быть пастором бытия, а не его пленником......

Введение
В мировом японоведении уже довольно давно привлекают к себе внимание работы, авторы которых стремятся определить место традиционной японской культуры в общемировой культуре. В зависимости от целей исследования упор в них делается то на вклад японской культуры в мировую (театр ноо, кабуки, поэзия хайку, живопись укиёэ, икэбана, бонсай, сухие сады, эстетика жилища и т. д.), то на легкость, с которой на разных этапах своей истории японцы усваивали элементы чужеземной культуры, приспосабливая их к устоявшимся традициям (например, буддийскую концепцию перерождения — к синтоистскому мировоззрению, конфуцианскую идею вассальной преданности— к клановому принципу верности предводителю в бусидо), то на типологические параллели с иноземными культурами (тотемизм, отраженный в архаическом фольклоре, основные признаки феодальных отношений или ранней городской культуры в Японии и у народов Африки, Океании, Америки и Европы), то на уникаль- ность японского культурного феномена (гомогенность и корпоративность общества, устойчивость и продуктивность древнейших традиций и многое другое).
Каждый из перечисленных аспектов существует объективно, но не изолированно, а в переплетении с другими. Преувеличение значения одного или некоторых из них искажает сущность явления в целом, приводит к неадекватным выводам, особенно частым в тех случаях, когда предпринимаются попытки подойти к культуре народа с оценочных позиций и с этих позиций противопоставить ее культурам других народов. Это не позволяет нам подменять культуру как сложное и динамичное целое ни одним из ее качеств или элементов.
Между тем именно такой подход на разных этапах исторического развития становился среди японских авторов определяющим во взглядах на собственную культуру. Вспомним хотя бы, что один из первых панегириков японскому «чистому и истинному сердцу» содержится в «Секу Нихонги» (VIII в.), что в XIV в. Китабатакэ Тикафуса начал «Дзинно сётоки» словами: «Великая Япония — страна богов. Ее основал небесный прародитель, а богиня Солнца передала на вечное управление своим потомкам. Это верно только для нашей страны, другие страны не знают подобных примеров». Через 400 с лишним лет, в конце XVIII в., Мотоори Норинага развивает тезис о превосходстве японского сердца над .....

Пән: Қазақстан тарихы
Ұзақ мерзімді жоспар бөлімі: 7.1B XVIII ғасырдағы Қазақ хандығы
Сабақ тақырыбы: XVIII ғасырдың басына дейінгі қазақ-орыс қарым-қатынастарының тарихы 1-сабақ
Осы сабақта қол жеткізілетін оқу мақсаттары (оқу бағдарламасына сілтеме): 7.3.1.2 – Қазақ хандығының ішкі саяси жағдайын талдау;
7.3.2.2 – Қазақ хандығының сыртқы саясатының нәтижелерін анықтау
Сабақ мақсаттары: • Қазақ хандығының ішкі жағдайын талдау
• Қазақ-орыс қатынастарын сипаттау.

Әсел Далиева – тоғызқұмалақшы

Ұлт мәдениетінің қалыптасып, жетілу барысындағы зияткерлік ойындардың орны айрықша. Олар - ғасырлар бойы үздіктерді анықтайтын спорттық бәсеке, жарыс түрі ғана емес, өскелең ұрпақ тәрбиесінде, ұлттардың интеллектуалдық әлеуетін көтеруде маңызды феномен. Тарихы сан мың жылдық тоғызқұмалақ ойыны – қазақ ұлтының әлемдік өркениетке қосқан жарқын үлесінің бірі. Қазақтың ұлттық зияткерлік спортының қазіргі жарық жұлдызы – тоғызқұмалақтан әлемнің 7 дүркін чемпионы 27 жасар Әсел Далиева.

Ол – тоғызқұмалақтан Қазақстан еңбек сіңірген спорт шебері атанған жалғыз әрі ұлттық спорт түрлері арасында осы атақты иеленген тұңғыш спортшы. Тоғызқұмалақты тоғыз жасында ойнай бастаған Әсел Далиева он екі жасында - еліміздің ең жас спорт шебері, ал он алты жасында - халықаралық дәрежедегі спорт шебері нормативін орындаған ең жас спортшы атанады. Жиырма жасына дейін жастар арасында республикалық тоғызқұмалақ жарыстарының 6 дүркін жеңімпазы болды. Ал ересектер арасындағы республикалық додаларда 11 мәрте чемпион атанып, көптеген халықарлық жарыстарда жеңіс тұғырына көтеріледі. 2013 жылы Әселге Азияда ойындарының алауын жағу мәртебесі берілді.....

Жебесі шын күмістен садағымның,
Әдеті осылай ма еді базарлымның.
Несіне сөйлер сөзден іркілейін,
Тұсына кез келгенсін ажарлымның.

Ақсұңқар, неге қонбайсың,
Дариға-ау, жайған торға......

Екінші дүниежүзілік соғыс 1939 жылы Германияның Польшаға шабуылымен басталды.Олардың жетекшісі Адольф Гитлер Германияда қатаң тәртіп орнатады. Гитлер КСРО-ны басып алу мақсатында «Барборосса» атты жоспар құрады. Ең алдымен КСРО-ның батысына шабуыл жасап, Украина, Белоруссия, Ресейдің еуропалық бөлігі Мәскеуге дейінгі аумақ түгел жаудың қолында қалады. Ал КСРО-ның әскері кері шегінеді.Себебі: соғыс басталғанда репресиялық уақыт болған.Сол кезде ең жақсы деген офицерлер ату жазасына кесілген болатын. Соның әсерінен армияны басқаратын талантты командирлер қалмады. Кейін шегінген әскер Мәскеуге 25-30 шақырым таяп келді.Мәскеу тұрғындары түгелдей сапқа тұрып қорғауға шықты. Осы шайқаста Қазақстанда құрылған 316-атқыштар дивизиясы қатысады. Бұл дивизияны генерал-майор И.В.Панфилов басқарады.И.В.Панфилов Мәскеуді қорғау кезінде үлкен ерлік жасап қаза табады. Панфилов қаза тапқаннан кейін дивизия жауынгерлері өздерін панфиловшылар деп атаған. 28 батыр жаудың 20, содан кейін 30 танкісін 4сағат бойы қалаға жібермей ұстап тұрып қаза табады. 28панфиловшылардың барлығына Кеңес Одағының батыры деген атақ беріледі. Осы Мәскеу үшін шайқастарда белгілі қазақ батыры аға- лейтенант Бауыржан Момышұлының басқарған батальон жауынгерлері үлкен ерлік көрсетеді. Мәскеу үшін шайқастарда Мәлік Ғабдуллин, Төлеген Тоқтаров т.б. жауынгерлер мемлекеттік наградаларға ие болған.
Ұлы Отан соғысы тарихында қаһарман қала – Ленинградты қорғаудағы және азат етудегі кеңес халқының ерен де ерлікке толы батырлығы ерекше........

Бiздiң жүрегiмiз темiр емес. Бiрақ бiздiң кек отымыз қандай темiрдi болса да ерiтiп, күйдiрiп жiбере алады. Бiздiң үрейдi жеңетiн ең күштi қаруымыз бар,ол – Отанға деген сүйiспеншiлiк.
Бауыржан Момышұлы
Соғыс... Осы сөзді естігенде жан дүниемді қорқыныш сезімі билеп, жұдырықтай жүрегім кеудеме сыймай атқақтайды. Міне, соғыс дауылының бізден алыстап бара жатқанына да 71 жыл толмақшы. Әрине, ауызға айтуға оңай.... Бұл соғыс қаншама боздақтың жанын қиды, қаншама ананы жесір қалдырды, қаншама баланың ең бір қимас кезеңі балалық шағын ұрлады. Ұлы Отан соғысы...Бұл сол кездегі қайсар халқымыздың ержүректілігі мен төзімділіктерін паш ететін, тарихта мәңгі қалатын күн. Иә, содан бері 71 жылға жуық уақыт өтсе де ешкім де, ешнәрсе де ұмытылған жоқ.
Немене жетістің, бала батыр,
Қариялар азайып бара жатыр.
Бірі мініп келместің кемесіне,
Бірі күтіп, әнеки жағада тұр, - деп тебіренген Мұқағали мұңында жұмырбасты пенде үшін теңдессіз құндылық,ұрпақтар қимастығы мөлдіреп тұр. Аталарымыздың жанымен, қанымен, терімен, көз жасымен, күшімен, ісімен, ерлігімен атаның туын жықпай, ананың намысы үшін туған жердің топырағын жауға таптатпай, қасық қаны қалғанша беріспей, жаудың тауын шағып, өз туымызды тігіп, жеңістің таңбасын басқан күн- Жеңіс күні. Бқл күннің толғағы ащы болса да, болашақ ұрпақтары үшін қуаныш төгілген күн. Сондықтан бұл Ұлы мереке. Оққа ұшқан қарулас жолдастарының аманатын арқалап, аман оралған ардагер аталарымыздың өздері қорғап, терімен, қанымен сыйлаған Жеңіс күнін ұрпақтары ұмытпақ емес, тіпті оны тарихтың ақтаңдақ беттері де ұмытпайды. Ол- өмірдің заңы. Біз Ұлы Отан соғысындағы жеңіске ештеңеге теңеспейтін ғажап күшпен жеттік. ......

Алатаудың көркі—
Төсінен аққан бұлағы.
Ағын судың сымбаты—
Жайқалып шыққан құрағы.
Оркиіктің көркі—
Ойнақтаған лағы.
Сұңқарды сұлу көрсеткен—
Қанатының қияғы.
Тұлпар жүйрік болмағы,
Құрыштай құйма тұяғы.
Қолында перзент болмаса,
Жігіттің болмас сияғы.
Бала деген—адамның
Қойнынан жанған шырағы.
Баласы жоқ пәнденің
Саңырау болар құлағы.....

Тәуелсіздік! Біз тәуелсіздікке аталардың қаны, бабалардың арманы, ұрпақтардың сан ғасырлық күресінің арқасында жеттік. Қазақ қазақ болғалы қаншама жаугершілік пен қиыншылықты, қаншама қасірет пен қанды қырғынды, қаншама қара зұлмат пен тоқырауды басынан өткізді. Халақымыздың тарихына үңіліп, өткеннің естелігін таразыласақ менің халқымның көргенін, басынан кешіргенін ешбір халық көрмеген екен.
Жоңғардың шапқыншылығынан құтыламын деп Ресейдің қоластына паналағанда басқаға тәуелді боламын деп ойламаған еді. Қытай мен жоңғардан құтыламын деп Ресейдің отына түсерін аңғал халқым сезбей де қалды емес пе? Талай шұрайлы жері мен құнарлы өлкесін өзгеге беріп өзегі өртенсе де, сенімін жоғалтпады. Еркіндік үміті кешегі өткен Сырым, Махамбает, Кенесары сынды батырлардың көтерілісі кезінде жандана түсті. Бірақ бұл үкілеген үміт ұшқыны ер рухты батырлардың ажалы мен қазақтың қайғысын басынан кешіргенде жалыны өшкен оттай төмендеген кезеңдерді де өткізді.
Кеңес үкіметі орнаған жылдары қолына қалам алып күрескен қазақтың зиялылары Сәкен, Ілияс, Ахмет, Мағжан ағаларымыздың арманы да елімнің еркіндігі мен халқымның тәуелсіздігі үшін болған күрес емес пе еді?! Ұлтым деп еңіреген Алаш арыстары да, қазақтың азаттық, бостандығын жырлаған, кеңес үкіметінен көп нәрсені күткен ағалардың үміті де ақталмай кетті. Олар екі жолды таңдаса да, екі майданда күрессе де ,армандары бір, үміттері жалғыз-қазақтың еркіндігі еді.
Қазақ халқының кеудесіндегі оттың жалыны төмендегенмен, жүрегіндегі сенім ұшқыны өшпеген еді. Талай дауылды топандар мен қаралы қырғындардан аман қалған халықымның еркіндікке деген сенімі жоғалмады. Еңсесін көтеретін күнді асыға күтті, күресін тоқтатпады, сергелдеңге түссе де сенімін жоғалтпай, желтоқсанның ызғарында жас қыршын жауқазындарын үсікке шалдырып, аңырап қалған кезеңді көрді.
Міне, талай батырдың күресімен, талай ақынның жырларында жырланып, талай қазақтың қанымен жеткен Тәуелсіздікке 25 жыл болып отыр. Осы 25 жылдың ішінде еліміз жылдар бойы жетпеген жетістіктерге, шықпаған белестерге шықты. Еленбеген ерліктері ескеріліп, айтылмаған ойлар айтылды. ....