Өз үйіңде бір сәт тыным таппайсың,
Бірде жуып,
Бірде сырлап,
Ақтайсың.
Өз үйіңе, керек....

«Қыздық пердені» табиғаттың жасаған тартымды сыйы деп те айтып жатады. Ол қыздың абыройы, қорғанышы. Сонымен қатар, дүниеге келгеннен бастап өзгермейтін, көлемін сақтап қалатын жалғыз орган болса керек.

Біздің үйге көктем келді, қыз келді,
Қызығың да, тамашаң да бізде енді.
Неғып жатыр, Әнуар шұжық, балқаймақ,
Нөкерімен шауып кетпей біздерді...
Біздің үйге Шолпан келді, Шолпаным!
Шолпым менің.......

Патша құдай, сыйындым
Тура баста өзіңе.
Жау жағадан алғанда,
Жан көрінбес көзіме.
Арғын, Найман жиылса,
Таңырқаған сөзіме.
Қайран сөзім қор....

Құс патшасы аққулар,
Сән берген жер мен аспанға,
Көктемде көлде саңқылдар,
Ұқсайды сырнай тартқанға.

Ақ қардай аппақ алыстан,
Ақ құстар көзді арбайды.
Қос аққу жаңа.....

Кел, ағатай, сырласалық, ойласалық аз уақыт
Шабыт отын жаққандардың бірі сенсің маздатып.
Ара-тұра намысыңның желмаясын боздатып,
Ойларыңды ұлы Әуезов ойларына қоздатып,
Тірлігіңе және содан тапқан жоқсың аз бақыт.
Қай кезде де айтылады.....

Көктем - ол қуаныштың ізгі лебі,
Қызғалдақ қыздарға....

Қуаты оттай бұрқырап,
Уәзінге өлшеп тізілген.
Жаңбырлы жайдай сырқырап,
Көк бұлттан үзілген.
Қайран тіл, қайран сөз -
Наданға қадірсіз.
Тәуекел мен....