Дәл осы күнде қазақтың ішінде кімді жақсы көріп, кімді қадірлеймін деп ойладым.
Байды қадірлейін десең, бай жоқ. Бай болса, өз басының, өз малының еркі өзінде болмас па еді? Ешбір байдың өз малының еркі өзінде жоқ. Кей бай өзі біреумен күш таластырамын деп, жүз кісіге қорғалауықтығынан жалынып, малын үлестіріп жүр. Ойлайды: жалынтып бердім деп, ақымақтығынан. Жоқ, өзі жалынып беріп жүр. Қайыр да емес, мырзалық та емес, өз елімен, өз жерімен ойраңдасып, ойсыздарға қойнын ашып, малын шашып жүр. Кей байлар, елдегі құттылар........
Пайғамбарымыз салаллаһу ғалайһи уәссәлләмнің хадис шарифінде айтыпты: «мән лә хаяһүн уәлә иманун ләһу» деп, яғни кімнің ұяты жоқ болса, оның иманы да жоқ деген. Біздің қазақтың өзінің мақалы да бар: «ұят кімде болса, иман сонда» деген. Енді бұл сөзден білінді: ұят өзі иманның бір мүшесі екен. Олай болғанда білмек керек, ұят өзі қандай нәрсе? Бір ұят бар - надандықтың ұяты, жас бала сөз айтудан ұялған секілді, жақсы адамның алдына........
Өзімнің жігітімен 11- сынып бітірейн дегенде таныстым. ол бұлай болды: Көктемнің Соңғы айы. Көктемнің таң- тамаша айлардың бірі еді. Өзім түскен ЕНТ- ға дайындыққа жиналған едеім. құрбыларым келіп, Ертіс жағалауына барайық деп бой бермей, алып кеткен еді. сондағы олардың ойы мені бұрынғы жүрген жігітімен табыстыру екен. бұны мен білмеген едім. Ертіс жағалауына келсек сол бұрыңғы жігітім қастарында достарымен бірге бізді тосып тұр екен.....