Жол бұралаң, сезім тура, oй тура, Жол түскен соң болмас кейін қайтуға. Сүйген адам сезімі үшін бақытты, Болмайды оны бақытсыз деп айтуға. Бұл жайлы көп мұңдаудың не орны бар, Жандар да бар пәк.....
Айт шыныңды, көңілім, қайда барасың? Қаңғырудан қандай пайда табасың? Тоқталатын келген жоқ па мезгілің? Дамыл таппай күні-түні шабасың. Ойнақтайсың, от басасың.....
Heгe жыламасын?! Бәрісі де жылаған. Жылай жүріп, жылай жүріп шыдаған. Түнек болып келе жатқан тажалға, Аттануда, аттануда тірі адам. Жылап жатыр. Өбісуде еріндер, Жыламаған жалғыз...
Шәкәрім Құдайбердіұлы – Қазіргі Шығыс Қазақстан облысы, Абай ауданы, Қарауыл ауылында дүниеге келген. Қазақ ақыны, ойшыл, композитор, аудармашы. Әкесінен жастай жетім қалып, немере ағасы Абай Құнанбаевтың қолында тәрбиеленді. Бұл жағдай Шәкәрім Құдайбердиевтің дүниеге көзқарасының қалыптасуына, ақындық шеберлігінің шыңдалуына зор әсер етті. Орыс, араб, парсы, түрік тілдерін жетік меңгеріп, Батыс, Шығыс әдебиетін зерек білді. Жеті жасынан бастап өлең жазып, өмірінің ақырына дейін ағартушылық бағыт ұстады. Абайдың жаңашылдық дәстүрін дамытып, Абайдан кейінгі екінші реалист ақын атанды. Ақынның творчествосы сан-салалылығымен ерекшеленді, оған көңілдің шат-шадыман әуені де, көкіректі қарс........
Жаңа жылда жаңатілек тілелік, Ескі жылды есмере де жүрелік. Кеп жүрмесін қайта айналып түнеріп, Көзің жасты, көңілің қаяу, алашым! Жұрт болудың ойланалық.....