Текеметтің түріндей қанық сөзден қалсын із.
Алашаның түріндей анық сөзден қалсын із.
Қазағының көгінде жану үшін жұлдыз боп,
Қазалының жерінде туған екен әнші қыз.
Қасиетті, құнарлы, дарқан еді Қазалы.......

Таусылғанмен азаматтың амалы,
Тіл таба ма санасыз бен саналы!
Бейбіт күннің өзі майдан деп едім,
Сол сөзімнен қайтқан жоқпын мен әлі.
Сондай тыныш мекендер мен қоныстар,
Қолыңда да қару-жарақ жоқ ұстар......

Түн ауысып,
Таңға айналса болды тек,
Күнде көрем:
Жөңкілген жұрт лек телек,—
Басқармаға,
Комитетке,
Полит пенен Просветке
Ағылған жұрт қызметке.
Кеңсесіне кірісімен қызметкер,—
Жауды жаңбыр — жауды қағаз бір нөсер,......

Жайғанда Алатауға күн қанатын,
Жыр аңсап, әдетім бар толғанатын.
Басынан қарлы құздың қыран көрсе,
Солай бір саятшы да тан, қалатын.
Көргенде күмбездерді мұз құрсаулы,
Осы бір кек аршалы құж-құж тауды,
Сүйсінем шыңдарынан жыр ұшқандай,
Қанатын сермегендей гүл атаулы.
Айбынды Алатауым, аға тауым,
Арқаңа ақын тіккен ақ отауын.
Есіме түсті сонау ақ басты қарт,
Ағытып ұмыт қалған жыр матауын. .....

Мінгенде атым қан жирен,
Қан жирен жүрер әр күймен.
Алды-артымды ойласам,
Әуе айналып, күн күйген.
Белеңге шығып қараймын,
Желге шашымды тараймын.
Келмеген соң жалғызым
Не болам деп ойлаймын,
Кереге бойын бойлаймын.
Әуеден ұшқан кекілік,
Кекілік отыр бекініп.
Жылады деп сөкпеңдер,
Жалғызымнан айрылып,
Мен отырмын өкініп.
Қайыңнан алған күрегім,
Қайғылы болған жүрегім.
Алладан мен тілегем жоқ,
Осылай болды тілегім.
Білезік салдым білекке,
Жеткізе ме деп тілекке.....

Сөйлей бер, ақ домбырам дүрілдеген,
Шарықтап күй төгілді бүгін менен.
Бас қосқан қуанышты мерекеде
Гүл жайнап, әсерлене күлімдеген......

Досы бар әркімнің
Шықпайтын жүректен.
Ұмытылмас бар күнің
Достықпен бір өткен.
Сүйікті жаныңа,
Ұмытылмас ер де көп.
Бірақ та бір бөлек,
Сержант Беляков.
Асығып елге біз
Жат өлке шыңынан,
Шырқап бір келеміз,
Өзгеше сұлу ән.
Өңшең дос асыппыз,
Құздардан өрмелеп. .....

Қан түссе аяғына ат сүріншек,
Келгенде жиырма беске қыз еріншек.
Осы әнге шаттандырып салады екен,
Түбінде займкенің бір келіншек.

Әмірхан, Темірхан,
Ау, қалқатайым-ау,
Бір келіншек-ау......

Жол түседі төмен қарай дөңестен,
Өткен өмір...
Шығардық біз оны естен.
Бір кездегі түйе жүрген жерлерде
Түйдек-түйдек түйе жапырақ шөп ескен.
Қақталады қалған ескі қалайы,
Құс сайрайды, болар, бәлкім, бал айы.
Жабайы өмір —
Табиғаттың анасы,
Ескі жұртта — шөп те,
Құс та
Жабайы!......

Шығандап қарды, жамылып сағым,
Бақташы жүрді қаптатып малын.
Алдынан жалын аптайды желмен,
Қайырып малын, асады белден,
Шолады кейде қолбасы сынды.
Жапанды бейне тұйық жау сырлы.
Кейде асау құмы құйындап, тулап,
Түтіліп түгі, көмілер бұлақ.
Шөліркеп малы, бата ма құмға?—
Кім ашып жаны — келеді мұнда?
Сұр жапан дүлей, жалыны — түтек. .....