Қайыршы киімі жыртық, жалаң аяқ,
Мойнында ескі дорба, қолда таяқ,
Қалада қайыр сұрап жүруші еді,
Күн көріп бергенімен әркім аяп.
Үйіне бай-мырзаның келген шақта .....

Хал қалай, ақын қауым?
Бірде араз, бірде балдай тату қауым?
Қыл көпір үстінде де қиянатты
Қиындау болатұғын мақұлдауың.
Шығармай келгенде де үнін шындық,
Шындық деп шырылдаумен ғұмыр сүрдік......

Кәрілік – құтылмайтын бір қазған ор,
Қайратсызға өмірдің бейнеті зор.
Өлмейтін, жазылмайтын сол аурумен
Жалғанда жан болмайды кәріден қор.....

Жаңармау деген ауру,
Жаңалау жанның тілегі.
Соңырқау қанның жүрегі,
Жапырақсыз ағаш қу емен.
Айбар қылып «арам» мен,
«Адал» менен алдалау,
Азаттық емес, жан қамау,
Адамдыққа несі тең.
Біреуді біреу сүю бар,
Ол - от, ол - күн, ол - көңіл......

«Ақ білегің ұстасын да қара көзің оқысын.
Көрдім соңғы махаббаттың жанға батқан соққысын.
Көп кешігіп жолдадым мен, сол орында бармысың сен, жоқпысың?
Сен болмасаң, қадір білер, сөз бағалар
Бір пәндеге сәлемімді жолықтырсын!
Сондағы жолаушы» ......

— Бала мешін қаршадай
Бос белбеу боп өседі.
Жұмыс істеп шаршамай
Жеңіл тұрмыс кешеді.
Суық ұрып лезде
Сойқанды бір салады.
Талай мешін сол кезде
Талғажаусыз қалады.
Сендер бірақ секеңдеп,
Сүзілмеңдер басқаға.
Туған жерді мекендеп,
Тұрғызыңдар баспана......

Отырардың тұрмын мен орынында,
Бір өкініш құрсады мені мұнда.
Әдейі арнап алыстан келіп едім
Рухыменен бабамның жолығуға.

Не деп айтам,
Тып-типыл жатыр....

Ер сүйікті еліне
Ел намысын жықпаған,
Қару байлап беліне.
Кегін алған дұшпаннан.
Хасиетті халыққа
Қол басшының есімі
Жаудан тайқап ықпаған,
Тұтқыйылдан саспаған.....

Жүректе оты жанған жігіт едің,
Атаның алып қалған үміт – кегін,
Жөнелдің қарсы бастап қалың жауға,
Қазақтың қайсар ноян жігіттерін.
Еріндей ертегінің қайта туған,
Ашуың атқан толқын айбатыңнан;
Кегінен қалың қазақ қайнап жігер,
Тасыған қайратыңмен жауға атылған. .....

Жинал бүгін, кел бері!
Бүгін әлем нұр шашты.
Көктемдегі күн, жердегі
Ел жайласты, ұласты!
Екпінде, қалам екпінде!
Ақындар!.....