Асылынан жерініп, Айдалаға анталап. Қу кеңірдек емініп, Екі көзі қанталап. Адал көрсе, жаңқалап, Арам көрсе алқалап, Күннің көзі жарқ етсе, Қол жеткенше қалқалап... Өзі отырған ағаштың түбін кесіп.....
...Құлықсыз, құмарлықсыз кесімсіздің кейпіне енді-ау дәурен есіл, біздің. Барады батпырауық ойнай-ойнай, Атсыз жыл, ныспысыз ай, есімсіз күн! Уай, дәурен, сіздің сертке бойлай да алмай, бас қойып, бар мен......
Заманға айтпай, маған айттың бар зәріңді, ақын дос, Тепсінісіп шығатынға,- дедің бе екен,- тақым бос, Тепсініскен бабаларың тентіресіп кеткен-ді, Ойқастамай, ойласайық, одан да, бауырым, ақыл қос .....