Бағыт-бағдар көрсетер,
Бір орында тұрып-ақ:
Қызыл көзі жанғанда,
Жүріп кетпе тек бірақ.
Сары жанса, дайындал,
Қалма, ботам, сен құлап.
Жасыл жанса, жүре ғой,
Қоя бермей көп сұрақ.

Жалқаяқ түн,
Жалақ түн,
Талқаяқ түн,
Талақтүн.
Тымырсық түн,
Тыныш түн – көгінде жоқ бір ұшқын.
Бұл неткен түн.....

Түн еді, жым-жырт еді, ыңсыз-шыңсыз,
Айтқандай айға әңгіме көкте жұлдыз.
Ақырын теңселеді биік таулар,
Төменде жерге сүңгіп құдиған құз.
Оппа нар жота-жота ақ қояндай,
Үйіліп кесе-кесе жатыр солай.
Жамылған қараңғыда......

Шынжырлаусыз
Томағасыз –
Құспын мен.
Құс болған соң:
Ұштым
Ұштым
Ұштым мен.
Көлбеңдеген көлеңкемді қайық қып,
Жүзіп өттім, дариялар......

Қаңтар, сені жек көрем!
Өзегімді өртеген өкініш боп жеткен ең.
Қара шәлі жамылып, қараша жұрт қамығып,
Қанатында ажалдың қайрылмастан...

Қыран көңіл, сұңқар сезім пырағым,
жағып кеттің талай үміт шырағын.
Арманың не, ізің қалды бүгінде –
жайқалып тұр егіп......

Босқа әуре боп келдің бе тағы мұнда?
Хүкімші шалдар мәз боп отыр ма онда?
Антұрғандық қылығын алла ісі деп,
Нандырар қандай сопы, қандай молда?
Мені өлтірді-ақ, не пайда осыларға? .....

Ең бірінші бақытым –
Осы дүниеге келгенім.
Одан кейінгі бақытым –
Ата-анам, әулетім.

Бақыттырдың бақыты –
Туған елім, Отаным.
Арайлы таңның атқаны,
Аспанда күннің шыққаны,
Осының бәрі мен үшін,
Бар бақытым, аңсаған.

Ағаларым менің,
Күштері көп еді.
Ағамнан бір сыйлық сұрасам,
Мың сыйлық әкеп береді!!!

Аралайтын ішін сен,
Тау мен
Дала,
Жазығың.
Кітап дейтін түсінсең,
Ақыл-Ойдың азығы,
Қадір-қасиет қазығы!....