Аға берсін жанардан жас, бастан қан, Алайда мен қиянаттан жасқанбан. Ал сен болсаң төркініңді жасырып, Түскендей боп көрінесің аспаннан. Аңыз емес, Ертегі емес,— Сыр тыңда: Мен қырған мұрт — анау сенің мұртың да......
Қаншама ұзақ алданғанбыз екеуміз, Жүйткіген Табиғаттайын, Еркіндікке ентіктік, енді біздер бөтенбіз. Біз — Жаратылыс. Ұзақ-ұзақ үйде болмай, енді оралған екенбіз. Ағаштардың жапырақ өзек .....
Жарқыншақ түспеу үшін жыр бетіне, Жарындай арыңменен бірге түне. Шыдаудың өзі де ерлік, айналайын, Халықтың сыйы менен құрметіне! Жастың да келіп қалды ақырабы, Жанымның дірілдейді жапырағы. Уақытың жетпей жатса, Кездесуге Бір күнде екі жерге шақырады......
Салғандай тыпырлатып жанды мұзға, шырылдап күн кешсем де қарлы құзда, жүргенде Сіз биікте, білесіз ғой, бармап ем «ағатайлап» алдыңызға. Өлеңнің сәттері көп жылар, күлер, мен үшін жайлы тірлік – мұнарлы бел. Өзіме пайда бермес әдетім бар – жуыспай, биліктіден жырақ жүрер. Хат жаздым бүгін Сізге – шыдамадым, шетінде тұрғандаймын құламаның.....