Көл бетінде, көбік толқын қалықтайды,
Үмітсіз ойлар санамда шарықтайды..
Өміріңнен ғайып болып кетер едім,
Жүректі қайтем, сағынып жалықпайды..

Өкінбеші сүйген жүрек, өкпелеме,
Өкініштен өксік ойлар....

Жарға біткен жаңғақты
Жаннан безген жан жейді.
Қабырғадан саз кешіп,
Жүк сүйреген.....

Жігіт-ақсың, маңдайсың,
Келбеттісің, қандайсың!
Ағайынға айбатты,
Биік-ақсың, дардайсың.
Бетіңе адам.....

Әлди, әлди бөпешім,
Жат бесікте көкешім.
Неге жылай бересің,
Ертең-ақ жүріп кетесің.

Сыйындым аруағыңа, батыр баба,
Медет бер алысқа да, жақынға да.
Қу сөзден қурай орған заржақ емен,
Отырып таз басындай тақырда да.

Азырақ арыз айтсам жайсыз көріп,
Түнеріп жауар күндей шатырлама.
Қара бұлт қылаң бермей.....

Қаумалап халқым келген соң.
Селдетпей топан жел сөзді.
Көрінбейін.....

Туырлықсыз қара үйге
Ту байламақ не керек!
Туғаны жоқ жалғызға
Көп ішінде суырылып,
Жауға шаппақ не керек!

Тойжан, қалқам, басылды ма ашуың?
Ерсі болар өз анаңнан асуың.
Сырттан естіп дауысыңды, кірмедім,
Орынды ғой ашуыңды.....

Ән туады мұраттан,
Ой туады сұрақтан,
Небір үлкен өзендер басталады бұлақтан.
Бірақ соның барлығы.....

Не болып кетті дүние,
Қол үзгенім бе сенен мен?
Шақтарым сирек шатыққа.....