Келші, көктем-сіңілім,
Қайда кеттің қыдырып –
желп-желп етіп тұлымың,
бұлақ болып жүгіріп?!

Қоңыраудай сыңғырлап....

Жаным саған сыңар дер ем бір бөлмей,
Тағдыр бізді сырлас қылған білгендей:
Мені ешкімнің түсінгісі келмейді,
Сені де ешкім түсіне....

Оқысаң өнер-білім қайнап тұрған,
Айнала алтын сәуле жайнап тұрған,
Жасырын жаратылыс сырын шешіп,
Жол ашық, төрт құбылаң сайрап тұрған.
Бауырлас барлық ұлттың балалары,
Даналық, социалистік......

Кінәмшіл сезімдер кешірткен кезімнің
Бұлты ауып барады басымнан.
Мен биік тұруды үйрендім,
Өзімнің
Бір тамшы жасымнан.
Бала-аңсар сағымы ойнаған даланың төсінде,
Кезінде көктемгі.....

Сенің ернің – пейіштегі гүл сынды,
Демің сенің – сездіреді тылсымды…
Көзің сенің – Ай жұтылған түн сынды,
Сезім неге мөлдіреген мұң сынды?..

Қара шашың – Қара теңіз толқыны,
Қарашығың – мен.....

Ақ құйын болсаң мені де кет бір тербетіп,
Ауырса жаның дауылдарға ал емдетіп.
Көлденең сөзге құлағың....

Әлеумет, келдің кұралып,
Сөз базарын құралық.
Айтулы жүйрік мен едім
Алысқа шапқан.....

Сүйкімді болат қанжар, тұрсың жайнап,
Ыстық, суық майданда шығады ойнап.
Грузин ашулы ұста кекке соққан,
Ер шеркес соғыс үшін алған қайрап. .....

Бұл өлім қайда жоқ:
Жарқыраған айда жоқ,
Күркіреген күнде.....

Қара түннің құшағында ой налып,
Тағы отырмын жүрегімде күз жылап.
Тәнім - мұңға, жаным - жырға айналып.

Неге мені адастырды жолдар кіл?
Аспанымда Ай жүзеді.....