Сөйлеп тұрған менің Москвам,
Жаңғыртып даусы жер-көкті.
Оянып күнде даусынан,
Бастайды халқым......

Мен бүгін ашулымын ашынғасын,
Ойым жоқ сенен өзге басымда шын.
Мейлі, сен не десең.....

Аяулы да ардақты атам менің,
«Бақытты бол, ер жет» - деп бата бердің.
Еңбек етіп, еліңе құрметті боп,
Әрдайым ортамызда жүре бергін.

Көрікті адам,
Ерікті аға мен бүгін сөніп барам.
Уайымымнан қараша ерікті алған,
Ару желдің артынан көзін алмай
Бұйра бұлттар сүйсіне еріп барад.

Мың көзбенен тінтіді мұң күздеген,
Кеудемді еміп әлсіздік.....

Қақтық қанат балапандай
Жасыл дала көк торғында.
Қызыл шешек дамыл алмай
Қол бұлғайды кел деп мұнда,
Қақтық қанат балапандай
Гүлден гүлге, нұрдан нұрға.
Әнші бұлбұл дамыл......

Волга - Дон өзен екі өзен жарысып,
Білуші ек мың жылдар аққанын;
Жазда жел долданып әрі ысып,
Екі орта елге....

Қара бас күспен шалдырып,
Көк теңіздің үстінде
Көтеріп желкен аштырып,
Жүк тиедің кемеге,
Ниет еттің Тәңірінің үйі Кебеге!
Жүк тиесең.....

Ақын қай кезде де болмысы бөлек, тау төбе тұлға.Бір қызығы,тіпті таңқаларлығы,қазақ ақындарының басым көпшілігі:Көрегенділігі мен болашақты көре білуі қасиетімен ерекшеленеді. Ең құрығанда өз өмірлерінің бұралаң жолдарын,бұлыңғыр шақтарын көре біледі.Оған дәлел:Мұқағали Мақатаевтың мына бір өлеңі:”Өзімнің есебімше”деген.
Мен биыл,
Қырықтың бесеуінде.
Ұйықтап кетсем болғаны төсегімде.Расында ақын 45 жасында төсегінде емес, сайып даланың төсінде мәңгі ұйқыға кетті.
Мұқағали туралы айтқанда,ауыздары көпіріп,ішімдікке....

Белгілі туған ер едім,
Беліме садақ асынған,
Біріндеп жауды қашырған,
Мен келелі қара....

Отырсам деп ем
Өзіңмен ұзақ сырласып
Осыған орай келмей-ақ қойды құрдасым
Тірліктің қамын тұзағын.....