Төсек тартып жатқан төреші өлер алдында патшаны шақырып: - Мен енді өлейін деп жатырмын. Төрешілікті саған тастап кетіп барамын. - Мен қалайша дауларды шеше аламын? - Еш уайымдама. Егер алдыңа ақылды адам мен тентек келсе.....
Үш жолаушы келе жатып, далаға түнейтін болады. Жапан дала, түн тастай қараңғы. Жолаушылар өздерінің қорқақ екендіктерін білдіріп, «енді қайтеміз» дейді. Түн қараңғылығы үшеуін де үрей әлеміне жетелейді. Ойласа келе, шешім шығаруға келіседі. Бірі «түнімен жүре берейік» дейді, екіншісі....
Бірде бастығы шоферіна жаны ашып өзі не ішсе оған да соны ішкізеді, өзі қандай үйде тұрса шоферіне де сондай үй салып беріп барлық жағдайын жасайды екен.Бір күндері шофері жұмысқа келмей қояды. Бастығы шофердін үйіне барыпты, сөйтсе шофері жайбарақат телевизор қарап.....
Алматы жазда да, күзде де әсем ғой, шіркін! Сентябрьдың аяқ кезі болса да, астана ыстық, шуақ, жылы нұрға бөгіп тұр. Бірақ ауа райының хабаршылары бүгін жиырма бес градус ыстық болады деп айтқанымен, жаз жиырма бесі мен күз жиырма бесінің жалыны бірдей болмайды екен. Жаздың мұндай күндерінде шолақ жең көйлек киген көше жаяулары жандарына сая таппай дедектейтін еді. Қазір де көйлекшеңдер көп кездескенімен, бірсыпыра жұрт иықтарына костюм іліпті, бәрі де аяқтарын асықпай басатын болыпты.
Күн әлі де едәуір ыстық болғанымен, сары күздің келгенін сары ала жапырақтар айқын аңғартқандай еді. Төбеден төмен қарай қалықтай құлаған екі-үш жапырақ Фурманов көшесімен жоғары қарай өрлеп бара жатқан менің алдыма келіп түсті.
Комсомол көшесінің қиылысындағы «Ювелирторг» магазинінен өткеннен кейін, үйлердің номеріне көз сала бастадым. Өйткені менің іздеп келе жатқан үйім осы тұста болуға тиіс. Білетін адамдар маған магазиннен өтісімен-ақ оң жағыңа қарай бер деп түсіндірген. Расында да лезде-ақ мен бұрышында төрткіл көк қаңылтырға ақ сырмен 117 деп бадырайта жазылған номері бар үш қабат үйдің қасына келдім.
Үйдің осы номеріне көзім түскен сәтте жүрегім сәл шым ете қалып, өн бойымды әлде бір жеңіл діріл аралап өткендей болды. Ол бірте-бірте ұмытылыңқырап бара жатқан ескі сезім еді. Ұлы Отан соғысында жүрген кезімізде, шабуылға шығар алдында дәл осындай болып, көңіл қобалжыңқырайтын да, артынан дайындық басталғаннан кейін, дененің дірілі басылып, қорыққаның, қобалжығаның ұмыт боп кететін.
Бiр шекарада бiр кәрiс әскерлiк борышын өтептi. Постқа итпен барады ғой олар, кәрiс постқа барған сайын иттердi жеп қоя бередi екен. Сөйтiп командиры бiр гипнотизерды......
1958 жылдың шілде айы. Сағи ежелгі досы Сағындық Мырқалиевпен бірге Алматы - Қостанай бағытындағы пойызбен елге келе жатады. Олармен сапарлас Қазима, Күлдір атты қыздар.....
