Қамысы Әупілдектің мүше-мүше,
Сарғайдым осынау көлдің суын іше, әпитөк.
Қос қанат құсқа біткен маған бітсе,
Бармас па ем сәулетайға әлде неше, әпитөк!

Сөйлесуге тіл-хат жоқ,
Өздеріңдей бір зат жоқ.
Келсе қалқам көп кешікпей алыстан,
Туған екен гүл перизат асыл тек.

Басында Әупілдектің мұнары бар,
Мойнында көк бестінің тұмары бар, әпитөк!
Құрбылар, бұл қалай деп сөге көрме,
Ғашықтық тарқамаған құмары бар, әпитөк. .....

Шіркін-ай ойда-жоқта болдымда кез,
Жайықтан бір қыз көрдім қарақат көз.
Асыққан балықшы екен амалым не,
Қалдым-ау, естей алмай бір ауыз сөз.

Қайырмасы:
Аха-хай, дариға-ай,
Жалт еттіде жоқ болды,
Көрген түстей сағымдай......

Арабтың бiр қаласы шаһар Бағдат,
Өткенi талай ғасыр, бұл ақиқат.
Халқында Нәби Шайбан бiр туысқан,
Дос болды ақыреттiк екi адамзат.
Бекiлген қияметтiк достық шарты,
Бiрi — Қамам, бiрiнiң Қалел аты.
Жан қиған екеуiнiң достығына,
Таң қалды Нәби Шайбан барлық халқы.
Екеуi екi қышлаққа әкiм болған,
Жүргiзген әдiлдiкпен үкiм қолдан.
Перзентсiз елу жасқа келдi екеуi,
Болмады еш перзентi қыз бен ұлдан.
Әйелi екеуiнiң жүктi болып,
Уақтылы тоғыз ай мен он күн толып,
Қамамның әйелiнен ұғыл туды,
Қалелдiң әйелiнен бiр қыз туып.
Қыздан ұл бұрын туды алты сағат,
Дүниеге келiп қалды екi бекзат.
Той жасап қыздың атын Күлше қойып,
Балаға Орақа* деп қойылды ат. ....

Айт дегенде өлеңді тіл айтады,
Қандай адам тіліме мін айтады-ай.
Өлең айт деп балалар қолқа салса,
Мен айтпасам, өлеңді кім айтады-ай?

Ахау, жалған,
Өтіп заман барады
Бұл адамнан-ай......

Су ағады арықтан шыр айналып,
Өлмегенге мал бітер бір айналып.

Қайырмасы:
Ақжайқын көл,
Жайлайды-ау біздің ел.

Оралыңның барында ойна да күл,
Кім бар, кім жоқ көргенше жыл айналып. ....

Дегенде ырғи-қырғи,ырғи-қырғи,
Қанаты құйрығынан ұзын қырғи.
Барынды оралыңның ойна да күл,
Барады өтіп заман сырғи-сырғи,
Өтесің, қайран заман-ай!

Базардан алып келген алтын сақа,
Күлмесем,ойнамасам ішім қапа.
Барында оралыңның ойна да күл,....

Есімнен еш кетпейді Ғайни атың,
Өртеген жүрегімді перизатым.
Бұлақтай көгал қуған таудан құлап.
Бересің кімге арнап бал ләззаттан?!

Қайырмасы:
Ғайни-ау, сәулем,
Жүрегім менің бүйтіп сенің әурең.....

Қайыңдыдан ән салдым құлап тұрып, құлап тұрып,
Алтын шарқат ойнаттық лақтырып, лақтырып.

Қайырмасы:
Жадау көк,
Қайтейін, Бөбек, амал жоқ.

Қош бол, серім, дегенің естен кетпес, естен кетпес,
Кербестіге сүйеніп жылап тұрып, жылап тұрып.

Қайырмасы.....

Кешегі өткен заманда,
Он екі баулы ноғайда
Қыдырбай деген бай болған
(Ақшахан деген хан болған)
Байлығы асқан жан екен,
Малы жерге сыймаған
Дұшманның тілін тыймаған,
Сол секілді жан екен
Қыдырбайдың алғаны
Меңдісұлу жар екен
Сексенге жасы келгенше,
Ұл менен қызға зар екен
«Осыған қайғы салсам деп,
Осының малын алсам» деп,
Ақшахан деген ханының
Еліндегі билердің
Ойлаған ойы бар екен
Бір күні билер ойлады,
Ұлы жыйын-той қылып,
Ат шаптырды қалаға....

Ас беру парыз екен мұсылманға,
Дауыс айтып мұң шағып сояр малға.
Өлгенге иман, тіріге бақыт бер деп,
Сиынып қол жаятын мұсылманға.
Жылайын асқа сояр осы малға,
Өлгенге иман, тіріге бақ бер, Алла!
Ас беріп,құран оқып,тілеу тілеп,
Жаратқан! Бұдан басқа шаруа бар ма?!
Көлдетіп төктім көз жасымды,
Белгі етіп қойдым тасыңды.
Жазар ма, Алла, сауапқа,
Арнап бір берген асыңды.
Жыл өтті жүрмін қамығып,
Қайғының тонын жамылып. ....