Бұл екі жанның махаббаттары өте қызық. Атыраудан мұғалім мамандығын оқып бітіріп келген Алтын деген қызды Маңғыстауға жұмыс жасауға жібереді. Содан ол қыз Маңғыстауға келіп көрмеген екен. Содан, құрбыларымен Маңғыстауға жол тартады. Сөйтіп, асыға күтіп келген Маңғыстауға да жетеді. Құрбылары бәрі бір общягіге орналасады. Содан ертесі күні қыздардың барлығын жұмысқы жан-жаққа жібереді. Алтынды сол Маңғыстау облысына бір ауылына бір мектепке жұмысқа жібереді. Ол сонда общягіге Әйтеуір әрең орналасып сонда жұмыс жасап жүреді. Күндер өте береді.Ал, ол күнде мектебіне жұмысқа барып келіп жүреді.

Оны бір жігіт сыртынан ұнатып, сол Алтынның сыртынан ол қыз менің қызым деп жұрттың бәріне мақтана айтып жүреді. Ол жігітте сол общягіде тұрады екен. Ол да осы ауылда жұмыс жасайды екен. Содан, бір күні Алтын жұмыстан келе жатқанда "и мына қыз ауылға жаңадан келген қыз ғой, жаңадан келе сала ауылға келген Шапағаттың басын айналдырып алыпты" деп кетіп бара жатқан екі әйелдің сөзін естіп қалып. Общягіге келіп қасындағы жатқан жұмыстас қызынан сұрайды "Шапағат деген баланы танисың ба?"-деп. ол қыз күліп "өз жігітін менен сұрағаны нес" -деп жауап береді.
Содан Алтын құрбысына оны танымайтынын, жана әйелдердің өзі туралы айтып бара жатқанын айтады. Сөйтіп, ертесі күні Алтынның жұмыстас қызы Динаны Шапағатпен сөйлесуін, не айтып жүргенін сурауды өтінеді. Содан кешке екеуі де жұмыстан келіп Дина Шапағатпен сөйлесуге келісетінін айтады. Дина сөйлесем деп кетіп жаңағы жігітті Алтынның бөлмесіне кіргізіп жібереді. Содан қызық Алтын оны танымайтынын айтып не айтып жүргенін айтып айғайлап айғайлап бөлмесінен қуып жібереді. Екеуінің ең бірінші танысуы осылай болады. Ертесі күн і кешке Шапағат одан кешірім сурауға тағы барады. Алтын ол кезде ұйықтап қалған болатын......

Махаббат деген ауру ма деймін.... Өз оқиғама келсек, мен ол жігітпен мектептен жасырын жүргенбіз. Уақыт өте келе мектеп, ауыл,кейіннен ата-анамыз біле бастады. Телефон құшақтап ұйықтайтынбыз, мектепке бір-бірімізді көру үшін бір сағат ерте баратын едік. Осылай уақыт өтіп, 11 сыныпқа да жеттік. Оқуға түсу үшін ұйықтамай сабағымызды оқып, тест тапсырып екеуміз де грантқа оқуға түстік. Сабақтан күнде күтіп алатын. Кадімгі барлық ғашықтар сиякты айырылмай жүрдік, тіпті достарына да бармай кетті, олар болса ренжитін мен жібермеді деп. Керегі қасында жүрсе адам ештенені іздемейді екен. Осылайша жылдар өтті. Үй ішімізбен таныстық. Бізді бүкіл ауыл үйленеді деп ойлайтын, озіміз де оқу бітіп жұмысымызға орналасқан сон үйленеміз дейтінбіз. Ата анамыз ақырындап тойға дайындалды, онын мамасы айтып отыратын ананы көрдім ағана мынаны алдым деп....Осылай жүргенімізде диплом уақыты келді, біз де өзгердік. Оның айтуына қарағанда мен оған уақыт бөрмей кетіптім.

Сабақ десе салынып оқитынмын, ол да мүмкін. Қолда бардың қадірі жоқ дейді ғой. Осылайша арамыз суып кеткендей болды. Бір күні кереметтей ұрсысып үйден қуып дықтым, қайтып оралма деп. Кейде сол сөзім үшін өкінем. Ол сол кеткеннен кетті тіпті защитама, вручениеме келмеді. Осымен бітті екен деп мен жүрдім. Уақыт өте қатты сағына бастадым. Қалжынбас досым хабарлласым жігітінді көргем тойға дайындалып жатыр екен дегенде жүрегім аузыма тығылып, түнгі үште жанағыға звандадым, ол мені жұбатып қайдағы үйлену, ол ақымақты білесін ғ ой өтірік айтады деди, осылайша жаным орнына түсті содан бастап телефонмен сөйлесіп тұратын болық. Сағынып кездесіп тұратын болдық. Не істеп жүргенімді өзім де білмеймін не жүрмейміз, не екі жаққа кетпедік......

Жиырма сегізінші наурыз сенің туылған күнің және екеуміз танысқан күн. 2007 жыл...Сенімен танысып та, махаббаттың татті дәмін сезініп те, сенен айырылып та үлгерген жыл. Өмірімдегі сынаққа түскен қиын жылдардың алғашқысы осы шығар. Аллам қатты сынады. Отбасымызда болған жәй бір есеңгіретіп, тіпті есейтіп жіберді. Ол аздай саған деген сезімім миымды жаулап алды. Бұлай құлай сүйем деп кім ойлаған. Қалай өмір сүріп жүргенімді өзімде білмеймін. Сағаттар, минуттар сені ойлаумен өтеді. Сенімен айрылысқаннан кейін қыркүйееееек, қазааааан деген айларға жету мен үшін қорқынышты еді. Бірнеше ай емес, алдымдағы бір аптаны сенсіз елестету қиын болатын. Сенің үнсіз жоғалып кеткіненің қатты соққы болып тиді. Сенімен кездеспей тұрғанда қалай жүргенмін, білмеймін. Сенімен кездескенде мүмкін өмірдің мәнін, махаббаттың тәтті дәмін сезініп қалдым ау деймін. Жүрегімдегі махаббат сезімін ояттың да, озің жоқ болып кеттің. Сені аңсап тұратын болдым.
Сонда да пенде болған соң өз өміріңді сүресің. Сабақ. Үй. Достар. Бәрі орнымен жүріп жатты. Білесіңбе соның бәрі ненің арқасы. Жүрегімнің түбінде сенімен қайта қосылатыныма үміт бар. Өйткені сенсіз өмір сүре алмайтындаймын. Ол үмітсіз тіптен өмір сүре алмаймын. Кундер өткен сайын, уақыт өткен сайын менің бекер үміттеніп жүргенімнің белгісі еді. Сонда да үмітсіз-шайтан.
Солай сабақ бітті. Жазғы каникул. Үйдемін. Бәрі жұмыста. Күні бойы үйде жалғызбын. Ең сорақысы осы екенғой. Ой жеп жібереді. Сағынамын. Екеуміз қыдырған парктің жанынан өту тіпті азап. Жүрегім шымырлап кететін. Ой айта берсем........
Сосын күнделік жазуды бастадым. Жаза беретінмін. Жаза беретінмін......

Пән: Жаратылыстану
Ұзақ мерзімді жоспар бөлімі: Тірі табиғат әлемі
Сабақ тақырыбы: Тамырлардың рөлі және олардың қызметтері
Осы сабақта қол жеткізілетін оқу мақсаттары (оқу бағдарламасына сілтемеу): 22.2. Гүлдейтін өсімдіктердің бөліктері және олардың маңызы
Сабақ мақсаттары: 2.2.2.2 Сабақтың өсімдікті ұстап тұратынын және су мен қоректік заттарды өткізетінін білу
2.1.1.1. Сұрақтар қою және тамырды бақылау арқылы жауаптар табу
Зерттеу жұмысын жоспарлау
2.1.2.3.Күтілетін нәтижелерді болжау
Мәліметтерді алу және таныстыру
2.1.3.4.Алынған нәтижелерді суреттер немесе жазбалар түрінде көрсету
Нәтижелерді түсіндіру
2.1.4.1.күтілетін және алынған нәтижелерді салыстыру........

Мен өмірімнің 7 жылын тек бір адамға ғана арнадым.Суйіспеншілігіміз студенттік өмірден басталды, басында адамгершілігі үшін ұнататынмын.Достық пейілі мен адамдық қасиетіне ғашық болдым десем болар.Уақыт өте келе сезімін білдіргесін достығымыз үлкен махаббатқа ұласты. Қасымдағы жаннын өзімді қаншалықты сүйетініне көзім жетті. Қолынан келгенше қолдап, мені биік шыңдардан көруге бар көмегін аямады. Бақытты сәттердің,пәк сезімнің айнасына сызат түсті. Алғашқыда артық мінезін көрмеп едім кейіннен қызғаныш деген қызыл иттің арбауына түстіме, бәлкім ойына не бір жаман нәрселер келдіме қатты қызғанатынды шығарды. Алғашқыда мән бермедім, тіпті ұнайтында мені солай қызғанғаны.

Кейіннен бұл дерттің тереңге кетіп бара жатқанын түсіндім. Тағы бір оқу оқыдым. Ондағы топтастарымнан қызғанып, кей кездері құрбыларыммен бір отырыс былай тұрсын кездесуден қалдым. Қыдыру жайына қалды аяғыма мүлдем тұсау түсті. Аяғымды аттап бастым бітті біз үшін сол күн не қатты айқай шумен бітеді, не менім жүрегімді жаралайтын ауыр сөздермен болмаса істермен бітетін......

Қалаға 2005 жылы көшіп келдім,қалаға көшіп келгенімде көршілеріммен тез тіл табысып кеттім,бірақ ата-ажемді достарымды сағынатынмын.Сағынып жылап отыратынмын.Күндер өте келе маған қаланың пагодасы жақпады,сондықтан маған алергия шығып кетті.Көшеге шыққанымда,бәрі мені сұрақтың астына алатын еді.Мен күнде отырып жылайтынмын.Неге мені Аллам осылай жаратты,жап жас боп алып қиындық көрудемін,бұлай өмір сүргенімше өлгенім жаксы деп.

Ем іздеп бармаған жерім жоқ.Уақыт өте келе мен 5сыныпқа өттім мектепте маған не шығады саған деп оқушыларда,мұғалімдерде сұрайтын.Сол кезде не істерімді білмей,жерге қарап тұратынмын,жылағымда кеп тұратын еді.Мені оқушылар мазақтап,күлетін еді сондада шыдап келдім.Мектепте отырып жылапта алатын болды.Сыныбымда балдар қызыл бет деп мазақтайтын,менімен араласатын достарым бар мені жақтап оларға ұрсып беретін еді.5ші сыныпта 4ші тоқсан басталғанда мен барлығы мазақтаудан,маған жұғама жұқпайма неге келесін сабаққа деген сұрақтардан мезі болып кеттім де сабаққа бармай қойдым ата-анам сабаққа неге бармай жүрсің дегенде сабаққа барғым келмейді деп жауап беретін болдым.....

Мектепті ауылдан бітіріп, үлкен қалаға оқуға түстім. Қалада туысқандарымыз болмағандықтан, пәтер жалдауға тура келді. Пәтерақыны ауылдағы ата-анам ай сайын салып тұрды, ал мен шәкіртақыма күн көріп жаттым. Осындай күндердің бірінде сабақтан келе жатсам, жаныма бір ақ джип тоқтайды. Джиптан сымбатты бір аққұба жігіт басын шығарып: "Қарындас, қайда барасыз? Жеткізіп тастайын" деді таза қазақша. Мұндай көріністі кинодан ғана көрген мен бейбақ не істерімді білмей тұрып қалдым. Өзім қарапайым отбасыдан шыққанмын, бір жағынан өмірімде осындай қымбат көлікке мініп көрейін деп ойладым. Біздің таныстығымыз осылай басталды.

Оның есімі Нұрғожа екен. Алматыда 2 қабатты үлкен коттеджде ата-анасы, қарындасы төртеуі тұратынын айтты. Шынымды айтсам, ертегі әлеміне тап болғандай болдым. Ешқашан мұншалықты бай жігітке жолығам деп ойламаппын. Нұрғожамен кездесуіміз жиілей берді. Ақшаны уыстап ұстайтын десем, артық айтқаным емес. Қазір ойлап қарасам, әр кездесуімізде айтатын сөзі - байлық туралы болыпты. Ауылдан келген қарапайым студент қыздың бәрін саралауға енді ғана ақылы жетіп отырған жайы бар. Аузым ашылып, әңгімесін тыңдай беретінмін. Келе-келе ол мені қатты қадірлейтінін айта бастады. Өйткені оның сөзімен айтсақ, "мен сияқты қыз бүкіл әлемде жоқ". Басты себеп - өздеріңіз де түсініп отырғандай, менің жігіт атаулысымен жақындаспағаным. Ал мен оның тәтті сөздеріне сене бастадым. Оны көрген құрбыларым: "сені пайдаланып кеткісі келіп жүр" дегенде, ешкімге құлақ аспайтынмын. Сол кезде құрбыларым шырылдап, "мені құтқарғысы келген екен-ау" деп қазір ғана ойланамын. Амал қанша, оның әрбір сөзіне құлай сеніп, еш күмән келтірмедім. Оның үстіне ол суреттен ғана көрсететін 2 қабатты зәулім үйде келін боп жүргенім елестегенде, қуанышым қойныма сыймайтын......

Айналама қарасам, әр түрлі тағдырлар, әр түрлі сезімдер мен құштарлықтар. Барлығы әйтеуір бір жандардың басынан өтуде. Біреуі қуаныштан басы айналып жүрсе, біреуі сол сезімінен қиналып жүр, ал енді біреулері тіпті сүйгені үшін өкінеді. Жер бетінде қаншама жан болса соншама тағдыр, соншама махаббат хикаясы бір-бірлеріне еш ұқсамайды. Міне, өмір, сонысымен қызық қой. Енді, өзім куә болып жүрген осындай тамаша да сұлу сезім жайлы, көркем махаббат хикаясы жайлы айтам деймін.

Сарғайған сары күзде басталған, көктемдей көгерген жас сезім, сол бір күзді мәңгі жүректе де, санада да қалдырды. Олар үшін бұл сарғайған сары күз емес, сезім шашқан алтын күз болды және солай болып қала бермек. Бозбалалық сылқым мінезіне салынған бозбала жастықтың алып ұшпа қызығушылық сезімімен өзінен бір курс төменде оқитын қызбен, жастардың қазіргі кездегі жедел жәрдемі агент арқылы сөйлесіп жүреді, және оған сол агент атты хабаршымен сөз айтады. Бірақ, сол кезде бұл жас жігіттің сол сөз айтқан қызының қасында жатақханада өзінің жүрегінің жартысы отырғанын білмегенде еді. Бұл күздің бастапқы айлары еді, бірақ бұл агент арқылы жеткен махаббат ойындары ойын ретінде жалғасын таба берді. осындай күндердің бірінде Дауренге бір қыздан авторизация келеді, қабылайды, танысады, есімі – Жаңыл, өзі агент арқылы сөз айтқан қызбен бір бөлмеде тұратын құрбысы. Қабылдады, агент арқылы әңгіме басталды, Жаңыл:

- Сәлем!

- Сәлем!

- Қалайсың?.....

Биссимилладан бастайын,
Шариғаттан аспайын.
Ішім толды қайғыға,
Азырақ көзім жастайын.
Алаштан озған әкекем,
Жоқтаусыз қайтып тастайын.
Алатаудай әкеме,
Ажалдың сыны келгені.
Жылағанды не қылсын?
Көздің жасын көрмеді,
Тілеуді Құдай бермеді.
Кешегі жүрген әкекем,
Жоқтаусыз тастар ер ме еді?!
Шаншара біз нәсілінен,
Алтау едік анадан:
Сәдібек, Асан, Бөдене,
Үсен менен Балапан.
Бесеуіне аға боп,
Алашқа әкем қараған.....

Міне, мәре-сәре болып жүріп кеште батып қалды. Үйде бала –шаға атаулысы толып жур. Ақжүніс жаз мезгілінде атасы мен әжесінің үйінде демалысын өткізеді. Туылған шағынан – ақ осы осы үйден тәлім – тәрбие, үлгі – өнеге алды. Кейіннен 12 жасында әке – шешесінің үйіне көшіп барды. Содан бері атасы мен әжесінің үйіне сенбі сайын ғана баратын болды. Әр сенбі сайын бұл уйге қыз – ұлдары, немерелері жиналып, бір бас қосатын күн болатын. Бір – бірімен әңгімелесіп, шер тарқатып, күліп – ойнап, шуылдап кешке үй – үйлеріне қайтатын. Ақжүніс жаздық демалыста болған сон, ата – әжесінің қасында қонуға қалады. Бәрі жиналып кеткен соң, ол күні бойы жиналған ыдыс – аяк, анау – мынау ұсақ – түйектерді жинап, реттеп жүріп үйге бірақ кіретін...
...Ақжүніс өте арманшыл қыз. Махаббат, өмір тақырыбында бірнеше тақпақ шығарып, өзінің жеке дәптеріне жазып жүретін. Бірақ, бір қызығы бұл өнері туралы жақындары мүлдем білмейтін. Себебі, кішкентай кезінен ұялшақ болып өскен қыз, өлең – тақпақ шығаратынын ешкімге айтқысы келмейтін. Ұнамай қала ма деп қорқатын. Оның мектепте бірге оқитын, сырын, мұңын айтатын жалғыз құрбысы болады. Есімі Арайлым. Ақжүніс оны туған сіңлісіндей көріп, әрдайым Арайлымнан көмегін еш аяған емес. Ақылын айтып, сырын айтып, мұң – шерін тарқатып сеніп журген , өзгеден артық көретін құрбысы Ақжүністің көңілін қалдырады. Бұл оқиға тек екеуінің аралында қалады. ақжүніс өте өкпелі болады. сенген қойым сен болсан, кесегенім не болады, - дегендей, сенген адамы, арқасынан пышақ сұнғандай болады. Осымен екеуінің бір – біріне деген ара – қатынасы лезде суып кете берді. Ол кезде Ақжүніс І курсты бітірген. Сол кезде оның Сезім және Үміт атты құрбылары болады. Ақжүніс, осындай түсінігі мол, қарапайым, ашық мінезді, сулу жандарды кездестіргеніне қатты қуанады......