Бірде арыстан түрмеге түсіп қалыпты. Камераға кіргізер алдында шашын тықырлап алып тастаса керек. Содан камераға кіргеннен онда отырғандар мұны "мышық" , "дәу мышық" деп мазақтаған......

Керемет бір жерге апарамын, нағыз жұмақтың өзі деді... Сүйгеніме сенбегенде кімге сенемін дедім де, артынан ере бердім... айтқандай-ақ нағыз жұмактың өзі екен, ашық аспан, жымыңдаған жұлдыздар, сүйіктің қасында, одан асқан бақыт жок екен... сол жерден бір үйді жалдадық, шәйін -тамағын бердім, өзімді әлемдегі ең бақытты жандардың бірі сезіндім, көзім күлімдеп, жүрегім лүпілдеп тәнімнен шығып кетердей болды... Одан кейін шайтанымыз азғыртып, ләззатка бөлендік.... Алғашында бәрі жақсы болды, алақанында ұстады, мәңгі бірге боламыз, мәңгі сүйіп өтемін деп уәде берді. бірақ......

Мен директорды күтіп тұрғанымда жаныма екі ұл жақындады. Оларға аса мән бергенім жоқ, әдеттегідей, жаңа оқушы бәріне қызық. Олармен сөйлесе келе анықталғаны, олардың бірі менің немере әпкем Анардың ұлы екен. Ал жанындағы оның досы болып шықты.
Мектеп-интернаттағы бірінші апта кезінде мен.....

Ол қасымда отырғанда сабақтар қалай өтіп-кеткенін білмей қалатынмын. Солай бірге отырып төрт жылдың қалай өткенінде байқамай қалыппыз. Бастауышпен қоштасуда мені апай мәжбүрлеп өзге с билетпекші болды. Ал Аида болса апайға барып билесем тек қана Еділмен билеймін деп жылаған еді. Сөйтіп оның да маған деген сезімін байқадым. Өсе келе Аиданы күніге сабақ біте салысымен үйіне шығарып салатынмын. Уақыттың зымырап......