Тізіле ұшқан тырналар,
Ұшады алыс сапарға.
Сақшы көсем.....

Кеш батты. Өзімнің мазам болмай тұрған еді. Әпкем маған «сен ұйықтай бер сағат 2-де өзім оятамын» деді. Оянсам таң атып қалыпты. Әпкем үйде жоқ. Жүрегім бір шикілікті сезді. Жігітіме қоңырау шалып онымен сөйлестім. Сөйтсем түнде жігітім мені алып қашуға келгенде, әпкем менін киімдерімді киіп менің.....

Көк астында бір алып,
Көргенімде Оралды.
Көк вагонда ырғалып,
Көкірегімді жыр алды.

Жатты Орал жиһанның,
Мырзасындай.....

Ана тілің арың бұл,
Ұятың боп тұр бетте,
Өзге тілдің.....

Адам баласының тағдыры әрқалай. Табиғат берген өнер бойына қанша күш-қуат құйса да, Сегіз серінің, Құрманғазының, Біржан салдың, Ақан серінің, Жаяу Мұсаның өмірлерінің оншама бақытты болмағанын білеміз. Олар өз ортасына сыймай, азуларымен, қиянатшыл адамдармен алысып өтті. Ал қазақ халқының күй өнерінде айрықша орын алатын Дәулеткерей мен Тәттімбет тағдыры мүлде бөлек. Екеуі де ауқатты отбасында тәрбиленген, ешкімнен.......

Мен бақыттымын... Себебі мен ынтымағы жарасқан, бірлігі ұласқан елде тұрамын. Бақыт бірлігі мен ынтымағы бар елге қонады екен. Демек, мен бақытты жерде туған елімнің бақытты перзентімін. Достығы дархан елімнің аты – Қазақстан! Туған елім – тірлігімнің айғағы.Тілім барда айтылар сыр ойдағы,Өссе тілім, мен де бірге өсемін,Өшсе тілім, мен де бірге өшемін! – деп, ақын Әбілдә Тәжібаев ағамыз жырлағандай тіл қай елде болса да қастерлі.......