Шұбар тауға шарықтап,
Жетші жылдам, өлеңім,
Аққудайын....

Аялаған айдын көл де,
Ұқсап бейне аққуға,
Астанаға келдің....

«Лә илаһа иллаллаһул Маликул-Хаккул-мубийн» күніне жүз рет оқу керек.....

Орман шетінде домаланып бара жатқан кірпіні аш қасқыр бас салады. Сол кезде кірпінің инелері қанжардай қадалып, қасқырдың тұмсығы мен тамағы қанға боялады. Өзінің озбырлығын, қомағайлығын сездіргісі келмеген қасқыр:

— Бетіңнен сүйейін деп едім. Сен-ақ түрпілеріңді тастамай жүреді екенсің өмірі, – деп, сылтауратады.......

Бисмиллаһир-Рахманир-Рахим!
Уә асалука биасмаика, иә кәфи, иә уәфи, иә шафи, иә муъафи, иә һәди, иә раъи, иә кази, иә рази, иә ъали, иә бақи. Субханака иә лә иләһа илла әнта һаласна минәлъамми уә әлһум уәннари иә рабби! Иә мән халақа фасаууа, иә мән қалдара фәһада. Иә мән һууа жунжи ул һалкә.....

Бір түлкі жортып келе жатып, қаңғып бара жатқан бір түйеге кездеседі.
— Түйем, түйем, қайда барасың? — дейді.
Түйе:
— Оты мол, суы мол жер іздеп барамын, — дейді. Түлкі:
— Ендеше, екеуміз жолдас болайық! — дейді.
Түйе:
— Болсақ болайық, - дейді. Екеуі келе жатса, бір қасқыр келіп жолығады.
— Е, қайда барасыңдар? — дейді. Түйе мен түлкі:
— Оты мол, суы мол жерге барамыз, — дейді. Қасқыр:
— Ендеше, үшеуміз жолдас болайық! — дейді. Бұл үшеуі жолдас болып, жүріп келе жатса, бір арыстан келіп кездеседі.......