Алдап-сулап,
Абайсызда жылыстар
Айла-уақытқа кейде адамның жыны ұстар.
Бір нәрсеге жіпсіз сені байлайды
Желісі бар
Жемісі жоқ жұмыстар.

Жер соқтырып жүргенменен түлкілер,
Жиналмайды өкпе-наздың бұлтын ер.
Ұмыттырып....

Той да өтер,
Қызық та өтер,
Думан да өтер...
Арқырап ағар уақыт судан бетер.
Құбылған дүниенің қыр соңынан
Құс салып,
Құрық алып қуған жетер.

Зулайды жел де, жыл да зымырандай,
Қозғалса қозатұғын......

Тиді ме түннің түрлі залалы,
Ай-қыздың неге мұңлы жанары?
Ойшыл аспанның омырауынан
Үзіліп үнсіз жұлдыз ағады.

Ұйқысыз жалғап түнді ұзақ таңға,
(Жұлдыз деп айтып жүрміз оттарға).
Қуанып қалам....

Астынан қардың ақ мамық,
Өмірге келген жап-жарық.
Ғұмыры қысқа бәйшешек,
Қалады-ау бір күн тапталып.
Қоштасып қимай қыс кетті,
Алмасып мезгіл құс кепті.
Жастық та өтер....

Жалғанды жалған дейді пенде ғана,
Арманды сен ғана ма,
мен ғана ма?
Дүниені тұяғымен.....

Ақ таңнан алса мазаны дүбір,
Арманға бастар асыл мұң.
Ақындық тағдыр.....

Маған қуат беретұғын өзіңсің,
Өзіңсің, шежіремнің көзісің.
Менің мынау сан сырлы ғұмырымның,
Дағдарысы, кемеңгері, төрісің.

Әр қадамың, әр демің - маған мұра,
Мерекемсің, қас жауым....