Шырқайын - сазды сырнай досым қайда?!
Әндетсем, қыз-бозбала қосылмай ма?!
Думанның бозбаласыз қызығы жоқ -
өртейін, өртенейін осындайда!
Бозбала, қосыл әнге.....

Сәлем айтты сағыныш тағы,
Жүрек тағы құсалы.
Сол бейнеңді сағыныштағы,
Жылап тұрып құшамын.

Кетерде сенің жанарындағы,
Қорқытты мені.....

Мен өзімнің жауларымды өле қал деп ешқашан қарғамаймын,
Не өксітіп кетсін деп армандаймын.
Қайғы болсын дер едім жан ашығыш.....

Түн іші. Күңгірт бөлме. Елеспіз біз.
Бұл әлемге келген де емеспіз біз.
Қиялымыз шайырдың о, дүниелік,
Қабірінде билеген көмескі күз...

Біз екеуміз ешқашан тумағанбыз,
Тәтті сәтті Тәңірден.....

Келген кезде жаныма тағы да мұң,
Іштен тынып, мен сені сағынамын...
Ауамен де, әуенмен де, өлеңмен,
Мен өзіңе білдірмей агыламын...

Отырғанда шалқайып түн тағына,
Тіміскілеп келеді.....

Мен жалындап өтемін
қариялардың қимайтын жас шағы болып,
балапандардың талпынар асқары болып,
ару қыздардың.....

Көктемнің жұпарлы түндерінен,
Көк белдің сиқырлы гүлдерінен,
Құстардың бақытты үндерінен,
Ғұмырдың жақұтты күндерінен.
Наурызға асыққан ақпанымнан,
Көк таудың ақ көңіл ақ қарынан.
Шаһардың таң алды.....

Неге осы мен елпілдеп қуанбаймын?
Ілінген бе мойныма тұмардай мұң?
Қайда барсам, сумаңдап шығады алдан
шұбарлана ысылдап жылан-қайғым.
Жоқ соншалық өкінер, жылар ісім,
мені де өмір басқадай.....

Мен сені жүретінмін мақтан көріп,
қызғыш боп, өсек айтқан жаттан қорып.
Өзгеше жұрттан бөлек жан дейтінмін,
жоқтай бір көлеңкесі таң кейпіңнің.
Аңқау да аңғал жансып жүретінсің,
сезімтал, сырды.....

Абай аға!
Биікте ме - қайда жүр аруағың?
Құлағыңа жете ме шағым-әнім?
Көкті кезіп іздер ем - жерде мені
шырмап қойды шырғалаң шаруа, мұң.

Жердің беті балшық пен былық әлі,
Жол табады жылпос....