Мақпал ақын, Мақпал сəуле, Мақпал мұң,
Мақпал мұңға құпиямды ақтардым.
Құйып алып жүректегі нұрыңнан,
Келді білем уысымда....

Сүттей аспан, сүттей тұнық көңілмен,
Мен де бәлки періште боп көрінгем
Ымырттан соң түн....

Көңіліңді көгертер күздегі алаң,
Ізгі нұрды көктемнен іздер адам.
Біздер әман сапарлас болмасақ та,
Мен де сізге асығам, сіз де маған…

Көңілдердің бола ма хошы кілең,
Бақытымнан демейін......

Сайран кеткен коңілден,
Сауық кеткен,
Откіншілеу бір нөсер жауып кеткен.
Асқарымнан жүргенде.....

Туған жердің жауынын, дауылын алып,
Таудай талап берген соң тау ұлына анық.
Қарлығаш жыр ұшқанда Қарасаздан,
Қайран қазақ байтағын бауырына алып.

Сұрады елі бар ма деп бір дерегі,
Сол бір құстың қанатын.....

Құпия ғой, құпия адам деген!
Таныс емес жайттар жоқ маған деп ем,
болғандай ем бәрін де көріп, біліп,
әлі күнге мен қалай аман келем?
Адамдардың болмысын білгендей ем,
сал тартпайды....

Телефоны құрғырың үндемеді -
оятпады мазалап түнде мені.
Шырт ұйқыдан .....

Жүректі тербеп бал сезім,
қоштастым сонда дірілдеп.
Аузымнан шықпай бар сөзім,
ішімнен тұрдым "күнім" деп.
Жанарың сенің.....