Көмейімде булығады бір өксік,
Таңдайымда тақ ете алмай сөз қалып.
Алматының жауын шашын.....

Тыңдашы, жан досым-ай,
біз енді жүреміз бе мәңгі осылай:
екі жақта жалғыздан жылап, күліп,
бірімізге біріміз құлақ түріп,
сырттай мәз .....

Ол ішіп жүр..,
кім бар дейсің, соры аппақ?
Ішсін, мейлі, күні-түні сораптап.
Жүрген шығар....

Тынып тұрған нән шаһардың көшесі
Ауық ауық көліктермен күрсінер.
Бағанадан саулап тұрған....

Ұзақ түнге сұлу Аймен сырласып,
Мұңын шағып отырады бір ғашық.
Себезгілеп нұр төгеді толған Ай,
Жымыңдаған жұлдыздармен жымдасып.

Түн баласы бірге екеуміз қайда да,
Жанымды ұғар бұл.....

Мен керекпін жерге, суға, отқа да,
Керек болсам,
іздей бергін тоқтама...
Мен керекпін аспаниық.....

Қобыздың қылына қайғымды тұндырып,
Тағы да мұң шалдым.
Асандай азалы, Қорқыттай қазалы
cарқыты ем.....

Көңіл кірбің, деліқұлы күйге ендім,
Қол жетпеске ұмтыламыз кейде осы.
Мен әлемде бір-ақ.....

- Сенсіз қалай күнелтем -
үйленейік, жүр, еркем!
- Мен сүймесем, не етеміз?
- Әлі-ақ сүйіп.....

Олар шұрқырап сұп-сұры тұманнан шығатын,
Қайтадан кіретін сұп-сұры тұманға.
Дүбірден дүниенің жүрегі дүрсілдеп тұратын,
Жаңғырып бейуақ кіл аңғар…

Қолымызға құрық ап құла дүзден іздейміз,
Іздейміз....