Таныс өлке, таныс маң,
Тайға мініп жарысқан,
Қара жолдың шаңы ұшқан.
Біреулермен алысқан,
Біреулермен......

Мен сенен сұрадым:
Талдар сөйлей ме деп,
Түн ішінде ырғалып билей ме деп.
Бұтақтарда сырғадай тербетілген,
Жапырақтар бір күні сирей ме деп?

Сен сұрадың:
Жұлдыздар жылай ма деп,
Себепсізден-сепебсіз....

Жамбыл десе, ойыма жыр келді,
Жыр ғұмырдың негізі – Жамбыл абыз.
Жүз жыл жырлап, қалдырған....

Тарих тереңіне үңілсек, ата-бабаларымыздан ескерткіш болып қалған мәдени орындар баршылық. Бүгінде Қызылорда атауымен Қазақстанның ірі қалаларының біріне айналған Ақмешіт – көне бекініс орны. Ол осы Қызылорда қаласының орнында болған. Бекіністі, А.И.Добросмысловтың дәлелдеуі бойынша, 1817 жылы Қоқан ханы Омархан салғызған. Бекіністің жобасы шаршы болған, әр қабырғасы 110 м, саз балшықтан тұрғызылған. Іргелерінің қалыңдығы 10,5 м, жоғарғы жағы 4,36 м, биіктігі 12 м болған. Қабырғаларының жоғарғы жағында оқ атуға ыңғайлы ойықтар жасалған. Бекіністің сырт жағынан ені 10 м ор қазылған және ордың алдынан қорғаныс қабырғаларының 2 қатары тұрғызылған. Бекініс ішінде саз балшықтан салынған 50-ге жуық үй, екі мешіт, медресе, оқ-дәрі қоймалары, құдықтар болған.....

Жығылып туың жатса да,
Жылама, жаным, жылама.
Жаныңа қайғы.....

Ағаңның жаулап жүргенін жүрегін сезім,
Ағат ойламай , қалқашым , біле білші өзің.
Айтудан тіпті именем.....

Қарғам-ау, себеп көп-ті мына өмірде,
Себепсіз жүре алмайсың біреуің де.
Бағың жүр.., жақсылардың....

Тәтті өмірге келіп еді Ол - ащы үнмен.
Келіп еді Ол - бір алапат тасқынмен.
Сөз-патшасы жүрегінде....

Уақыт – ысқырып ұшқан жебе...
Яки, тау басында қалған кеме...
Мәңгіге тоқтаған.
Ол бірақ ғасырлар.....