Дебиторлық борыштар – сатып алушылардың немесе тапсырыс берушілердің (бизнес контрагенттерінің) шаруашылық жүргізуші субъект алдындағы өткізілген тауар (жұмыс көрсетілген қызмет) үшін ақша төлеу бойынша міндеттемелері. Ол ағымдағы (өтеу мерзімі бір жыл бойы) немесе операциялық циклді және ағымдағы емес болып бөлінеді. Есепте саудалық және саудалық емес дебиторлық берешекті бөліп көрсетеді. Саудалық дебиторлық берешегі – негізгі іс-әрекет нәтижесінде өткізілген тауарлар мен көрсетілген қызмет үшін сатып алушылардың міндеттеме сомасы. Саудалық емес дебиторлық берешек іс-әрекеттің басқа түрлері нәтижесінде (субъект қызметкерлеріне немесе филиалдарына аванстар, шығынды жабуға арналған депозиттер, алуға арналған девиденттер мен проценттер, үкімет органдарына салықтарды қайтару жөніндегі тілек-талап және басқалар) пайда болады.
Дебиторлық берешек үш топқа бөлінеді: алуға тиісті шоттар, алынған вексельдер және басқалар.
Алынуға тиісті шоттарға: ақшалай қаражаттар, тауарға, көрсеткен қызметке және субъектілердің ақшалай емес активтеріне деген тілек-талаптары кіреді. Дебиторлық берешек алынуға тиісті шоттарды төлеу мерзіміне немесе борышты өтеу күтілетін күніне қарай ағымдық және ұзақ мерзімді болады. Әдетте дебиторлық берешек шот-фактуралармен расталады. «Алынған вексельдер» бабы ресми борыштық міндеттемелермен расталады.
Қолма – қол ақшасыз есеп айырысулар жүйесінде дебиторлық берешектің пайда болуы субъектінің шаруашылық іс-әрекетіндегі объективті процесс болып саналады. Дебиторлық берешек пайда болу сипатына қарай қалыпты және ақталмайтын делініп бөлінеді. Субъектінің өндірістік-шаруашылық іс-әрекетінің барысында, сондай-ақ есеп айырысудың қолданыста жүрген нысандарымен пайда болғандары қалыптыға жатады.
Мерзімінде төленбеген дебиторлық берешек ақталмайтын болып саналады. Ол есеп және қаржы тәртібін бұрмалаушылықтар, ұйымдағы және бухгалтерлік есеп жүргізудегі кемшіліктер, тауарлық-материалдық қорларды жіберуді бақылаудағы босаңсулар салдарынан пайда болады.
Қазақстан Республикасындағы барлық шаруашылық субъектілеріндегі табысты есептеу тәсілімен айқындайтындықтан, күдікті борыштар бойынша резерв құру қажеттілігі туады. Олар тәуекел қоры болып табылады, сол немесе басқа борыштың өтелмей қалуынан сақтандырады. Бухгалтерлік баланста дебиторлық берешек күмәнді борыштар бойынша резервті есептеп шығару үшін көрсетіледі ....

Кіріспе
Жұмыстың мақсатымен міндеті: Батыс еліндеріндегі әлуметтік жұмыстың формаларының әртүрлілігі мен әдістерін қарастыру, осы аумақ бойынша әлеуметтік практикалық және теориялық аспектілерді шығарып алу, әлеуметтік жұмыстың шетелдік тәжірибесімен танысу. Жоғары дамыған мемлекеттердің тәжірибесіне сүйене отырып, Белоруссиядағы жұмысының мүмкінәдістерін талдау.
Біз әлеуметтік жұмысты халықтың әлеуметтік саналылығына қызмет ететін мамандықпен байланыстырамыз, әлеуметтік жұмыс сферасының жылдан жылға кеңеюде, дегенмен, бүгіннің өзінде әлеуметтік жұмыскердің қызметі әр түрлі орындарды қамтыуда- үкіметтік денсаулықтау ұйымдары, мектепттері, денсаулық сақтау орталықтары, отбасын және баланы қорғау агенттіктері, психологиялық денсаулық орталықтары, бизнес және өндіріс түзету орталықтары. Әлеуметтік қызметкер нәсіліне, этникалық тобына, әлеуметтік – экономикалық деңгейіне, дініне байланыссыз кішкентай баладан бастап, үлкен жастағы адамдарға өз қызметін ұсынады.
Әлеуметтік қызмет көрсетілетін клиенттер тобына төмендегі топтарды жатқызуға болады:
• Бір ата-анасы бар от басы, мұндай отбасында болатын шиелініс
үлгере алмауы сияқты мәселелер тундайды.
● Балаға байланысты мәселелер жиі туындайтын отбасылар.
● Ата- ана арасындағы шиелініс.....

Қазіргі уақытта нарықтық экономикаға көшу ұзақ әрі қиын, күрделі де қайшылықты жолдарға толып жатыр. Қазақстан тәуелсіздік алғалы экономикамыз ілгері даму үстінде. Әлемдік көрсеткішпен салыстырғанда біздің ел көршілес Еуропа, Батыс елдерінен анағұрлым артта қалуда.
“Қазақстан банк жүйесі туралы”жазған курс жұмысымда негізгі төрт бөлімді қарастырдым.
Бірінші бөлімде Қазақстандағы банктік жүйенің даму кезеңдері, яғни бұл жерде банк жүйесі деген не, оның құрылымы және ерекшеліктері туралы жазылған.
Екінші бөлімде 1930 – 32 ж. несие реформасы, бұл жерде несие реформасының жүргізілу себептері, мақсаты, алғы шарттары жазылған.
Үшінші бөлімде түбегейлі банк реформасы – мүнда банктік реформа нәтижесінде КСРО-ның Мемлекеттік банкі және Құрылыс банктерінің мекемелері негізінде банктердің құрылуы. Банк жүйесін қайта құрудан кейін әртүрлі маманданған банктер арасында туындаған әр түрлі қайшылықтар, кемшіліктері, сәтсіздіктер туралы жазылған.
Төртінші бөлімде қазіргі кездегі Қазақстан Республикасындағы банк жүйесі – бұл тарауда Қазақстанда құрылған екінші деңгейлі банктердің құрылуы туралы мәліметтер.
Курс жұмысын жазуды бастамас бұрын жалпы банк жүйесі деген не, оның құрылымы, ерекшеліктері туралы жазып өтейін.
Әр түрлі банктердің жиынтығы, осы елге тән өзара байланыстылық пен банк жүйесін құрады. Банк жүйесі мынадай ерекшеліктерімен сипатталады.
Банк жүйесіне кейбір банк операцияларына қатынасы бар, бірақ “банк” деген мәртебесі жоқ элементтер кіреді ....

Тауарлы-ақшалай қарым-қатынастар кезінде сату-сатып алу және қызмет көрсету барысында, сондай-ақ әртүрлі шағымдар мен міндеттемелерді қанағаттандыруда, әрі ақша құралдарын бөлуде және қайта бөлуде ақшалай есеп айырысу туындайды.
Мұндайда ақшалай есеп айырысудың (80-90%) негізгі бөлігін қолма-қол ақшасыз есеп айырысу құрайды. Ол қолма-қол ақшаны тікелей пайдаланбастан, яғни несие мекемелерінің есепшоттары бойынша аударымдар жасау арқылы жүзеге асырылады.
Қолма-қол ақшамен және қолма-қол ақшасыз есеп айырысулардың арасында тығыз және өзара байланыс бар: ақшалар қолма-қол ақша белгілерінің нысанынан банктегі депозитке және одан керісінше бір-біріне ұдайы ауысып отырады.
30-жылдардан бастап 1993 жылға дейін біздің еліміздегі қолма-қол ақшасыз есеп айырысу жүйесі тек шығыс шығаруға арналған шаруашылық ету механизміне бейімделіп және экономиканы басқарудың әкімшіл-әміршіл тәсілдеріне сай келген еді. Ол қолма-қол ақшасыз есеп айырысу жүйесі негізінен өнім жеткізушінің өзінің жоспарлы тапсырмаларын орындау мен өнімдерді жеткізуге ғана негізделген болатын.
Экономикада нарықтық қатынастардың дамуы қолма-қол ақшасыз есеп айырысу жүйесінің негіздерін және олардың ұйымдастырылу қағидаларын түбегейлі түрде өзгертуді талап етті.
Менің курстық жұмысым Қазақстандағы қолма-қол ақшасыз есеп айырысудың қазіргі жүйесінің қызметіне арналған. ....

Кіріспе
Ақша-несие саясаты мемлекетті реттеу саясатының бір бағыты болып табылады. Соның ішінде төлем балансын іске асырудағы маңыздылығын баса айтып өткен жөн. Ақша – несие саясаты - нарықтық экономиканың тірегі ретінде экономикалық дамудың ажырамас элементін білдіреді.
Ақша – несие саясаты Қазақстан Республикасында ҚР Ұлттық Банкімен елдің банктік пайыздыі ставкаларын, валюта курсын, төлем қабілеттілігін анықтау жолымен іске асады. Сонымен қатар ақша массасы көлемінің кеңеюіне немесе оның қысқаруына бағытталуы мүмкін.
Төлем айналымы және оның біздің елдегі қалыптасуы мен жұмыс жасау қарқыны ақша-несие саясатының негізгі мақсатының бірі, мұнымен қоса инфляциялық тежелуді қамтамасыз ету және қаржы нарығының тұрақтылығын қадағалау қызметтері де жүктеледі. Айырбас бағамының икемділігін сақтап тұру өз алдына үлен жауаптылық. Бұл мақсаттарды бір мезгілде шешу қиындық тудырады. Себебі экономикалық өсу үшін несиелік экспансия, ал инфляцияны тежеу үшін, керісінше, несиелік рестрикция, яғни ақша массасының жалпы шектеулілігі қажет. Сондықтан да ақша-несие саясаты тұрақты бюджет, төлем балансы және салық саясатымен байланысты келеді....

Кіріспе
Ақпарат – латынның “informatio” деген сөзінен шыққан, яғни істің жай-күйі немесе біреудің іс-әректі туралы ақпарат, мәлімдеме немесе қандай да бір нәрсе туралы мәліметтер жиыны.
Ақпарат жүйесі – қандай да бір обьектіні басқаруға қажетті ақпаратты жинау,сақтау,жаңарту,өңдеу,іздеу және шығарып беру жүйесі деп қарастырылады. Әрбір ақпарат жүйесі ақпараттық обьектілердің бірігуін қамтитын қандай да бір ақпараттық кеңістікті бейнелейтін пәндік саланы иемденеді. Ақпарат жүйесіне қатысты ақпарат құрылымын қарастырсақ, оны ақпараттық бірліктерге: реквизиттер, көрсеткіштер, құжат, массив, ақпарат ағыны және ақпарат жүйесі деп бөлуге болады. Мұндағы ақпараттың әрі қарай бөлінуге жатпайтын ең кіші өлшем бірлігі – реквизит десек, оның екі түрі бар екені белгілі: реквизит-негіз және реквизит-белгі. Әрбір реквизит әріптер мен сандар жиынтығынан тұрады және мән-мағынаның сандық қасиетін сипаттайды. Бұл жағдайда ол реквизит-негіз деп аталады. Ал ол мән-мағынаның сапалық қасиетін білдірсе, ол – реквизит-белгі деп аталады.
Ақпарат жүйесін тұрғызу мақсаты – Фирманың негізгі қорларының есебінің ақпараттық жүйесін талдау және автоматтандыру. Ақпараттық жүйені тұрғызудағы мақсат – ақпарат қорларының өзара тиімді әсерлесуін өзгертпей біріктіру болып табылады.....

Тепловая энергия – необходимое условие жизнедеятельности человека и
создания благоприятных условий его быта. Повышение надежности и
экономичности систем теплоснабжения зависит от работы
теплогенерирующих установок, рационально спроектированной тепловой
схемы котельной, широкого внедрения энергосберегающих технологий и
альтернативных источников энергии, экономии топлива, тепловой и
электрической энергии. Энергосбережение и оптимизация систем
производства и распределения тепловой энергии, корректировка
энергетических и водных балансов позволяют улучшить перспективы
развития теплоэнергетики и повысить технико-экономические показатели
оборудования теплогенерирующих установок. Альтернативы
энергосбережению в настоящее время, безусловно, нет. Поэтому покрытие
дефицита энергии следует осуществлять за счет таких ее источников, которые
обладали бы уникальными свойствами: были возобновляемыми,
экологически чистыми и не приводили бы к поступлению на планету
дополнительного количества теплоты. Такими источниками являются
солнечная энергия, энергия ветра и биомассы, энергия морских волн и
приливов, геотермальная
энергия и ряд других нетрадиционных и
возобновляемых источников энергии.
В современных условиях основным источником тепловой энергии в
промышленности и в народно-хозяйственной деятельности являются
теплогенерирующие установки.
Теплогенерирующей установкой (ТГУ) называют комплекс устройств и
механизмов, предназначенных для производства тепловой энергии в виде
водяного пара или горячей воды.
Водяной пар используют для получения электроэнергии на
теплоэлектроцентралях (ТЭЦ) или теплоэлектростанциях (ТЭС),
технологических нужд промышленных предприятий и сельского хозяйства, а
также для нагрева в паровых подогревателях воды, направляемой в системы
теплоснабжения.
Горячую воду используют для отопления, вентиляции и горячего
водоснабжения жилых, общественных и производственных зданий и
сооружений, а также для коммунально-бытовых нужд населения. Для
отопления и вентиляции также используют и нагретый воздух.
В теплогенерирующей установке создают термодинамические условия с
максимально возможной полнотой (коэффициентом полезного действия), при
которых происходит преобразование различных видов энергии (химической,
излучения, электрической) в тепловую энергию. Тепловую энергию
требуемых параметров получают путем преобразования химической энергии
органического топлива, энергии выделяемой при расщеплении ядерного
топлива, электрической энергии, энергии солнечного излучения,
геотермальной и тепловой энергии низкого потенциала. В
теплогенерирующих установках образуется рабочее тело или носител
тепловой энергии, с помощью которого тепловая энергия транспортируется к
потребителю и реализуется в виде теплотызаданного потенциала. Как
правило, рабочим телом для переноса тепловой энергии – теплоносителем –
служат жидкости или газы. ....

На современном этапе промышленное хлебопечение занимает видное место среди другой отрасли пищевой промышленности.
За последние годы во внутренней и внешней среде производства произошли кардинальные изменения, связанные с переходом к рыночным отношениям. Хлебопекарные предприятия получили самостоятельность в выборе форм и методов организации и управления производством. А с другой стороны, была разрушена прежняя хозяйственная связь, система реализации продукции. И в нынешних условиях, им приходится постепенно осваивать особенности работы в сфере обращения.
Исходя из целей и задач хозяйственной деятельности, особенностей структуры и организации управления в хлебопекарной промышленности действуют промышленные объединения и самостоятельные предприятия.
В условиях рыночной экономике для хлебопекарных предприятий главной проблемой становится улучшение ассортимента продукции и своевременном удовлетворении потребностей потребителей. Это приводит к фундаментальным изменениям в подходе к улучшению ассортимента на уровне как отдельных фирм, так и правительственных организаций. Чтобы достичь успеха на мировом рынке, компания должна предлагать такие изделия и услуги, которые отвечают не только интересам самих изготовителей, но и конкретным требованиям потребителей к их решению и улучшению ассортимента.
Решение такой задачи в современных условиях связано с ведением широкой авторизации и роботизации производства, а на улучшение качества и расширения ассортимента.
Дальнейшее развитие хлебопекарной промышленности, по-видимому, будет сопровождаться ростом выработки хлеба промышленной выпечки, а также выпечки национальных сортов хлеба, что связано с наибольшим доверием со стороны населения промышленному производству.
Главными задачами хлебопекарных предприятий являются удовлетворение общественных потребностей своей продукцией и реализация на основе полученной прибыли своих интересов.
Цель данной дипломной работы заключается в том, чтобы на основе анализа деятельности Хлебозавода № 3 разработать мероприятия по улучшению ассортимента продукции.
В современных условиях хозяйствования предприятия самостоятельно планируют свою деятельность и определяют перспективы развития, исходя из спроса на производимую продукцию и необходимости обеспечения производственного и социального развития предприятия.
Основу планирования деятельности предприятия составляют договоры, заключенные с потребителями продукции и поставщиками материально-технических ресурсов. ....

Одним из способов приобретения собственного жилья или квартиры является ипотека. Позволяющая приобрести недвижимость, воспользовавшись банковским кредитом.
На сегодняшний день рынок кредитования недвижимости в Казахстане находится на этапе бурного развития. Для сравнения, в США, Японии и странах Западной Европы порядка 80% сделок с недвижимостью осуществляются с помощью банковских денег.
Более того, в странах Восточной Европы, имеющих срок развития рыночной экономики сопоставимый с казахстанским, этот показатель также уже приближается к 80% .
Доля ипотечных кредитов в объеме сделок с недвижимостью в Казахстане до последнего времени составляла только около 15%. Таким образом, пик развития ипотеки на казахстанском рынке еще не достигнут и имеет значительные перспективы.
Развитию ипотеки способствует Указ Президента РК «Об ипотеке недвижимого имущества», регулирующий отношения, возникающие при применении ипотеки имущества как способа обеспечения обязательств.
Содержащиеся в Гражданском кодексе РК правила о залоге применяются к ипотеке имущества, если вышеуказанным указом не установлены иные правила.
Кроме того, Постановлением Правительства РК утвержден порядок залога земельных участков и прав землепользования в обеспечение в ипотечных кредитов.
В связи с темой дипломной работы несомненный интерес представляет рассмотрение ипотечных операций коммерческих банков.
Указанные законодательные документы и другие вопросы легли в основу данной дипломной работы, выполненной согласно задания ....

В эпоху информационного общества представления людей о мире и происходящих процессах в значительной мере формируются средствами массовой коммуникации, поскольку имидж любого субъекта или объекта стал играть гораздо более важную роль, чем прежде. Являясь неотъемлемым компонентом культурного пространства, информационно-имиджевая политика приобретает огромное значение, а ее исследование носит все более актуальный характер.
Актуальность темы исследования обусловлена необходимостью всестороннего изучения формирования имиджа страны и государственной власти с учетом современных достижений отрасли знаний ПР.
Стремление занять ведущие позиции на мировом рынке, создать благоприятное общественное мнение выдвигает на первый план проблемы формирования позитивного имиджа страны и объективно встает на одно из ведущих мест в системе приоритетов государства. В этой связи имидж страны приобретает статус одного из основных ресурсов, которые предопределяют его экономическую, политическую и социокультурную перспективу. В силу того что имидж представляет собой результат определенной информационно-коммуникативной деятельности, успех решения данной задачи предполагает взаимодействие различных структур и овладение технологиями его позитивной коррекции.
Цель исследования состоит в том, чтобы выявить и изучить сущность и механизмы формирования положительного имиджа страны и государственной власти.
Для достижения этой цели были поставлены следующие задачи:
1. Расскрытие сущности имиджа страны и государственной власти как категории ПР.
2. Освещение роли государственного стиля в имидже страны.
3. Выявление значения брендинга политического миджа страны.
4. Анализ коллективной идентичности как процесса конструирования положительного имиджа страны и особенностей его трансформации
5. Рассмотрение имиджа политического лидера, как составляющей имиджа государственной власти.
6. Анализ формирования имиджа Республики Казахстан за годы независимости.
Объектом исследования дипломной работы является государство и государственная власть.
Предметом исследования является имидж страны и государственной власти и его формирование.
Тема имиджа страны в последнее время активно разрабатывается учеными разных специальностей - этнопсихологами, географами, экономистами, специалистами по связям с общественностью и т.д. Каждый из них зачастую предлагает собственные термины, собственные трактовки распространенных терминов. Имидж страны - это эмоционально окрашенный образ страны, целенаправленно формируемый в общественном сознании средствами рекламы, пропаганды и т.д. В основе имиджа страны лежат национальные образы-символы, связанные с географическими, цивилизационными, историко-культурными, этнорелигиозными особенностями. Имидж страны, в отличие, скажем, от “репутации страны” или от “этнических стереотипов”, имеет в большей степени “виртуальный” характер, он более легко поддается целенаправленному “форматированию” через СМИ и другие каналы массовой коммуникации. Однако задачу продвижения положительного имиджа страны в современных условиях вряд ли можно решить, пытаясь вернуться к традициям “агитпропа”.[1, с.20]....