Өзіңнен үлгі алғандай
Өлеңге ғашық кең далам.
Періште көрсем таңданбай,
Көргенде сені таң қалам:
Ертемен тұрып, Әз ана,
Беліңді бекем буасың.
Бір кезек қора тазалап,
Бір кезек ыдыс жуасың......

Жайып салып алдыңа қалағанды,
Жемісті күз кезінде келе қалды.
Жоқ еместің бәрі бар қоржынында,
Жаратпайды бірақ ол тонағанды......

Шекіссек те екеуміз,
Үйге жылап қайтпаймыз.
Сөзімізге бекембіз.....

Ей, жас жігіт,
Көпті көрген бізге сен
Қателестің — жалғыз бақыт қыз десең.
Сүймеді ме?
Бір-ақ сілте қолыңды,
Сүйетіні табылады іздесең!
Өлең— менің үйреншікті азабым......