Актуальность темы. Япония - одна из самых однонациональных государств мира: более 99% населения страны (120 017 647 человек на 01.01 июля 1984 г.) составляют японцы, родной язык кото¬рых — японский.
Единственное значительное национальное меньшинство Японии — корейцы, в 1984 г. их насчитывалось 680 тыс. человек. Большинство из них ока¬залось в Японии в период японской оккупации Кореи (1910—1945), либо в результате обезземеливания корейских крестьян японскими властями, либо в связи с насильственным переселением из Кореи в годы войны.
Япония до XIX в. была феодальной страной, процессы развития которой были в значительной мере заторможены политикой "самоизоляции" прежде всего от "западных вар¬варов". Начиная с XV в. рост ремесла и торговли, развитие городов приводят к созданию местных рынков, к оконча¬тельному утверждению экономической и политической са¬мостоятельности владетельных князей — представителей крупных феодальных домов —даймё (''большое имя").
После вхождения Японии в систему мирового хозяйства во второй половине XIX в. японская общественная мысль и небывало короткий срок прошла через разные стадии отношения к Ев¬ропе и США, через разные стадии оценки их культуры. Изучение много¬сторонней реакции японской общественности на культуру Запада в пе¬риод становления национального самосознания помогает лучшему пони¬манию закономерностей развития современной идеологии и культуры Японии. Сложность и многозначность проблем, связанных с изучением столкновения двух разных культур, побуждает исследователей система-тически обращаться к истории процесса экономических, политических и социальных преобразований в Японии, катализатором которого явились контакты с буржуазными государствами.
Другой вопрос, который необходимо рассмот¬реть, касается соотношения традиций и инно¬ваций в развитии общественной мысли Японии 60— 80-х годов ХIХ в. До начала 70-х годов XX в. в вос-токоведной литературе существовало мнение, что про¬цесс модернизации стран Востока, в том числе и Япо¬нии, влечет за собой быстрое и необратимое разруше¬ние традиционных структур во всех сферах жизни об¬щества.
В течение нескольких лет древняя столица Японии Киото прилагает все силы, чтобы сохранить институт гейш - одного из ярких и самобытных феноменов национальной культуры. Этой весной в квартале Гион, традиционном месте обитания гейш, состоялся дебют двух десятков новых "майко" - учениц гейш.
Ученые всего мира рассматривают институт гейш как культурное наследие. В то же время отдельные ученые склоняются к тому, что это – профессия.
В настоящее время можно говорить только о том, что институт гейш не процветает, а выживает. Сейчас многие "ретэй" - рестораны в сельской местности, посылают молодых девушек в Киото, чтобы они стали майко, однако большинство из них оставляют школу прежде, чем становятся настоящими гейшами. ....

К І Р І С П Е
Еліміз бүгінгі күні құқықтық, демократиялы ел болуға бет бұруда. Бұл асқақ мақсатқа еліміздің өткен тарих қатпарларындағы дала демократиясының көрінісі болып табылатын құбылыстарды танып, бүгінгі елімізде жүргізіліп жатқан реформалардың арқауы ете білген де ғана жетеміз. Сонымен қатар бұл еліміздің жалпы адамзат қауымдастығындағы өзіндік бет-бейнесі бар ел екендігін танытуға мүмкіндік береді.
Және де бүгінгі таңдағы жергілікті жерлерде көрініс беріп жатқан ұлттық-құқықтық қайта жаңғырығулардың табиғатын тануға жол ашады. Билер институтының Кеңес дәуірінде таптық көзқарастың тезіне түсіп, сұрықсыз түспен боялып, кертартпа, үстем таптың қол шоқпары ретінде бағаланғаны бізге аян. Ал бүгін бұл мәселені жалпы өркениеттілік құндылықтар тұрғысымен қарау кезек күттірмей жүзеге асыруды қажет ететін шаруа. Міне осы және жоғарыда айтылғандар тақырыптың қаншалықты өзекті екендігін аңғартады.
Билер институтының бірнеше ғасырларға созылатын зерттелу тарихы бар. Бұл қазақ әдет-ғұрып құқығының дәстүрлі институты туралы деректің бастауы қытай елінің қорларында жатыр. Оны кейінгі кездерде белгілі ғалым Қ. Салғараұлының сол елдерден әкелген және де бұрыннан бізге белгілі еңбектерден білеміз.
Ал билер институтына қатысты деректердің жүйелі жиналуы Ресей патшалығының қазақ елін отарлауымен байланысты. Осы тұстарда бұл институттың әр қырын терең тануға мүмкіндік беретін материалдар кең көлемде жинастырылды. ....

І.1 Бітіру жұмысының өзектілігі: Білім дегеніміз – адамның жеткен дәрежесі, белгілі бір ғылым саласына байланысты жеке адамның жинаған сан-қырлы ақпараттарының, адамның санасының, ақыл-ойының жиынтығы болып табылады. Білім екі жақты процестің тұтастығын қамтиды. Ол: білім беру және білім алу. Білімнің бірнеше түрлерін көрсетуге болады. Мысалы: тұрмыстық білім, ғылыми білім. Ал ғылым дегеніміз – белгілі бір саладағы білімдердің жиынтығы [1].
Білім беру социологиясы білімдік қарым-қатынастарды, білім беру жүйесінің қалыптасуы мен дамуын әлеуметтік институт ретінде зерттейді. Білім беру жүйесі әлеуметтік институт ретінде көптеген маңызды әлеуметтік қызметтерді атқарады. Эмиль Дюркгейм осындай маңызды қызмет ретінде әлеуметтік ғұрыптар мен құндылықтарды қарастырады. Оның пікірінше, қоғам, оның мүшелері арасында бірлік болған жағдайда ғана өмір сүріп кете алады. Білім беру арқылы оқушылардың бойында бірлесе, ұйымдаса өмір сүруге бейімдеу қасиеттері қалыптастырылады.
Қазіргі заманда білім берудің ресми жүйесі атқарып отырған функцияны кез келген әлеуметтік институт орындай алмайды. Өйткені, отбасы мүшелері туыстық қарым-қатынастар арқылы байланыста болса, ал құрдастар арасында әрбір кісі жақын адамды өзі таңдайды. Алайда, қоғамдық деңгейде мемлекет немесе тап, ұлттық немесе кәсіби жағдайда мұндай қарым-қатынастар басқа принциптерге негізделеді. Қазіргі заманғы қоғамда адамдар туысқан немесе өзі ұнататын адамдармен емес, оған мүлде қатысы жоқ, бөгде адамдармен қызмет етуге мәжбүр немесе міндетті. Сондықтан білім беру жүйесі – әлеуметтік әрекетті іске асыратын бірден-бір сала.....

Егемен еліміздің қай заңын алсақ та, білім беру барысында жасөспірімдердің жеке бас қасиетін, тұлға ретінде қалыптасуын және оның танымдық әрекетімен, ой-санасын дамытуға баса көңіл бөледі. Себебі, жасөспірім – бұл болашақ маман. Осы тұрыдан алғанда, бастауыш сыныптарда білім беретін маман дайындау мәселесі қай кезде де өзекті істің бірі болып табылады.
Адамның жекебас болып қалыптасуындағы бүкіл болмысының ұйтқысы, мәйегі осы бастауышта құрылатыны педагоктердің де, психологтардың да еңбектерінде атап айтылып келеді. Оқушы бойында білім негізін қалайтын, баланың жеке басының дамуын қамтамасыз ететін тұлға – мұғалім.
Педагогикалық үрдіде орын алып отырған өзекті мәселелерді тиімді жолмен шеше алатын, өз ісінің шебері деуге болатын, мұғалім дайындау жоғары оқу орындарының міндеті. Қазіргі таңдағы білім беру жүйесіне ізгіліктендіру, демократияландыру бағыттарының енуімен байланысты болашақ ұстаздың психологиялық, педагогикалық тұрғыдағы дайындықтарын, яғни оқушымен дұрыс қатынасқа түсу икемдігін қалыптастыру, оны әдістемелік және теорилық жағынан дайындаумен қатар орындайтын мақсаттардың негізгілерінің біріне айналып отыр.
Педагогикалық институттарда териялық білім берумен қатар педагогикалық практиканы қазіргі заман талабына сай, мемлекеттік құжаттар негізінде, педагогикалық, психологиялық зерттеу жетістіктермен, алдыңғы қатарлы іс-тәжірибелермен сабақтастыра отырып жүргізудің мүмкіндігі мол.
Қазақстан Республикасының білім стандарттары мен тұжырымдамаларының жарық көруі, осыған орай мектеп бағдарламалары мен оқулықтар мазмұнының түбегейлі өзгеруі, бастауыш сыныптарға жаңа буын оқулықтарының енуі, білім мазмұнын меңгертуге байланысты кіріктіре отырып оқытуды, оқушыларды дамыту мен шығармашылыққа жетелеуді міндеттеуі, болашақ маман дайындау ісіне өте жауапкершілікпен, ұқыптылықпен, зерттеушілікпен қарауды талап етіп отыр.
Білім мен тәрбиенің байланысын диалектикалық тұрғыдан үнемі дамуда және бір-бірімен байланыста түсініп, осы үрдістегі күрделі мәселелерді дидактикалық бағдарда шеше білетін маманның тұлғасы педагогикалық практика кезінде қалыптасады.
Орыстың белгілі ғалымдары, тіпті сонау Крупская Н.К. [1], К.Д.Ушинскийден [2] бастап, кеңестік дәуірде Сухамлинский В.А. [3], Каменский Я.А. [4]. А.С.Макаренка [5] т.б. атақты педагог классиктердің бәрі де жоғары оқу орынында білім мен біліктілікті жетілдірудің және мұғалім кадрлердің болашақтағы өз ісіне дайын болуының негізі педагогикалық практиканың дұрыс ұйымдастырылуына байланысты екенін атап айтқан. Солай бола тұрғанмен, әрбір мамандықты дайындауға арналған педагогикалық практиканың өзіндік ерекшелігі, мазмұны, жүйесі бар. ....

Қазақстан Республикасындағы Президенттік институттың қалыптасуы. Мемлекеттік егемендіктің қалыптасуы өкілетті мемлекеттік биліктік құрылымдардың қалыптасуынсыз мүмкін емес. Құқықтық мемлекет құру жағдайында мемлекеттік биліктің үш тармағы бірдей күшті болуға және өз функциясын қалыпты орындайтындай жағдайда болуға тиіс. Дегенмен, заң шығарушы және атқарушы билікті байланыстырушы звено тек Президент болуы мүмкін.Мемлекет басшысы институты тұңғыш рет Қазақ ССР-інің Президенті ретінде 1990 жылдың 24 сәуірінде 1978 жылғы Қазақ ССР Конституциясына толықтыру түрінде енгізілді.Президенттік институт 1991 жылы 25 тамыздағы «Қазақ ССР Конституциясына (Негізгі заң)» өзгертулер мен толықтырулар енгізу туралы заңымен одан әрі дамытылды. Онда өзінің міндеттерін жүзеге асыруға қабілетсіз болған жағдайда Қазақстан Республикасының Президентін мерзімінен бұрын қызметтен босату рәсімі Қазақ ССР Жоғарғы Кеңесінің шешімімен белігіленді.Сөйтіп, президентік басшылық идеясын жүзеге асыру үшін құқықтық негіздер қалана бастады. Алғашында Қазақстан Республикасының 1991 жылғы 16 желтоқсанындағы «Қазақстан Республикасының мемлекеттік тәуелсіздігі туралы» Конституциялық заңнын 10-бабында «Қазақстан Республикасының басшысы және оның атқарушы өкіметі Президент болып табылады» деген ережені бекітті. 1991 жылдың 01 желтоқсанында жалпы халықтық дауыс беру жолымен Қазақстан Респубикасының тұңғыш Президенті болып Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев сайланды.Одан әріде Президенттік институттың да, Президенттің жеке басының да көзқарасы қоғамдағы рөлі мен маңызы бірден бірге арта түсті. Президент қызметіне кіріскен сәттен бастап Президент қызметінің құқықтық негіздері қаланып, оның мемлекетік билік органдары құрылымындағы жағдайы сараланды. Президенттік институтқа қатысты заңдылықтардың даму барысына қысқаша қайырым жасасақ, мынандай ой түюге болады: Президенттің барынша байыпты тұлғасы пайда болды, ол нақтылап айтқанда биліктің барлық үш тармағының қалыптасуында шешуші рөл атқарады. Мемлекеттік биліктің институттарын қалыптастырудың негізгі міндеті жүйе ретінде қоғамның даму деңгейі мен саяси, әлеуметтік және экономикалық жағдайына сәйкес оның саяси және құқықтық рәсімдеуін таңдау болып табылады. Мұндай таңдау мемлекетті қалыптастыруда саяси және құқықтық негізін және мемлекет пен қоғамның өзара іс-қимылының сипаттамасын анықтайды. ....

В настоящее время США - родина современного института президент¬ства - являются мировой сверхдержавой, законодателем мод в политике, экономике и других сферах жизни. Из истории известно, что институт пре¬зидентства сыграл выдающуюся роль в осуществлении модернизации аме¬риканского общества, а изобретенная отцами-основателями страны прези¬дентская форма правления способствовала становлению и развитию фено¬мена западной демократии.
Многие развитые страны Запада заимствовали и успешно адаптировали к местным условиям и собственным политическим системам институт пре¬зидентства. Примеры Франции, Германии, Италии, Австрии, Финляндии и других стран ярко демонстрируют жизнеспособность и эффективность данного института, обладающего в разных режимах различным объемом функциональных полномочий.
Данное обстоятельство способствовало распространению института президентства и в странах, осуществляющих догоняющую модернизацию. Это является одной из универсальных закономерностей развития их политических систем. Как совершенно справедливо отмечает Президент Казах¬стана Н.А. Назарбаев, президентское правление особенно эффективно «...в период реформ и перехода к другой общественной системе, когда ситуация не отличается стабильностью, а также в странах с обширной территорией и в многонациональных государствах» .
«Суть подхода Президента состояла в том, что страна должна развиваться естественным образом, эволюционно»
Понятие «президент» возникло в античную эпоху и означало первона¬чально председательствующего на собрании. С тех пор оно претерпело значительную эволюцию.
Президентская республика – это республиканская форма правлений, в которой, согласно Конституции, верховная власть принадлежит президенту. Последний может избираться всенародным голосованием, парламентом, либо каким-то особым институтом, - например Учредительным собранием, Съездом народных депутатов и др .
Однако после избрания президент получает значительную политическую самостоятельность (не может быт отозван или переизбран досрочно без наличия чрезвычайных обстоятельств, предусмотрев конституцией; пользуется конституционным правом созыва и роспуска парламента соблюдении определенных процедур; правом законодательной инициативы; доминирующе участия в формировании правительства и в подборе его главы - премьер-министра.
Конституция США, определяет, что президент является главой кабинета и формирует его; по Конституции Французской Республики и Российской Федерации президенты имеют право продолжать осуществлять свои функции даже, после того, как в результате всеобщих выборов сложившейся политической конъюнктуры соотношение сил в парламенте изменилось в пользу оппозиции президенту, его предвыборной программе и политическому курсу. Более того, силу невозможности при этих условиях продолжать провозглашенную им политику, президент на основе результатов референдума и осуществления иных, предусмотренных Конституцией процедур, может воспользоваться конституционным правом роспуска парламента и провести досрочные выборы.....

В Послании Главы государства народу Казахстана от 14 декабря 2012 года “Стратегия «Казахстан2050»: новый политический курс состоявшегося государства» указывается, что «…фундамент казахстанского патриотизма - это равноправие всех граждан и их общая ответственность за честь Родины” Я убеждена в необходимости изучения вопросов сохранения и распространения культурного достояния казахского народа, исторической связи поколений потомков батыров в современном Казахстане.....

Согласно основному закону нашего государства - Конституции Республики Казахстан, каждый имеет право на условия труда, отвечающие требованиям безопасности
и гигиены.
Законодательство определил ряд основных принципов национальной политики в области охраны труда – это единство действий органов государственной власти и управления всех уровней при участии профсоюзов и работодателей, приоритет жизни и здоровья работника по отношению к результатам производственной деятельности предприятий, осуществление государственного надзора и контроля за повсеместным выполнением требований охраны труда и другие.
Одной из важнейших проблем в сфере труда в настоящее время является проблема его безопасности. Ее острота и злободневность для нашей республики вызваны рядом причин. Казахстан переживает стадию отмирания старых форм хозяйствования, идеологических догм, методов и способов государственного управления.
Существующие сегодня экономико-правовые отношения в области условий, охраны, медицины труда и страхования пока еще несут в себе во многом элементы старого наследия.
Отсутствие рыночных форм регулирования экономики приводит к тому, что существующие сегодня государственные механизмы попросту не в состоянии обеспечить функцию должного контроля за соблюдением работодателями правил по технике безопасности и гигиене труда, норм трудового законодательства. ....

ВВЕДЕНИЕ
Финансовая система - одна из важнейших и неотъемлемых структур рыночной экономики.
Банки осуществляют финансирование и кредитование капитальных вложений. В качестве источников финансирования капитальных вложений заказчиков могут использоваться собственные финансовые ресурсы, заемные финансовые средства, привлеченные финансовые средства, средства иностранных инвесторов и другие.
Кредиты банков, полученные организациями на финансирование капитального строительства, учитываются в зависимости от срока, на который они привлечены. Финансирование капитальных вложений по стройкам и объектам может производиться за счет одного или нескольких инвесторов.
Для организации учета источников финансирования ежегодно на основании смет и договоров на строительство определяют предстоящие затраты и источники их финансирования по видам и объемам.
Счета по финансированию капитальных вложений являются выгодными для банковской ликвидности.
Для Казахстана, где сложилась повышенная степень уязви¬мости производственной сферы воздействию стихии и технологичес¬ких катастроф, а неуверенность в своем будущем характерна для большинства населения республики, потенциальная роль страхова¬ния особенно велика.
Переход к рыночным отношениям оказал серьезное влияние на систему страхования в Республике Казахстан, вызвав ряд важ¬ных структурных изменений. Осуществлен переход от государствен¬ной монополии на страховые операции к страховому рынку. В нас¬тоящее время активно идет процесс формирования новых страховых компаний, стремящихся строить свою работу с учетом реально су¬ществующих страховых интересов у всех хозяйствующих субъектов.
ГЛАВА 1. СТРАХОВЫЕ КОМПАНИИ
Для страхования, как специфического направления предпринимательской деятельности, требуется ряд условий ее осуществле¬ния. Во-первых, должно быть многообразие специализированных предприятий, которые непосредственно занимаются страхованием и во-вторых, должен существовать большой круг физических и юриди¬ческих лиц, которые имеют потребность в страховании, согласные участвовать в создании страхового фонда (т.е. уплачивать стра¬ховые платежи), чтобы обеспечить себе соответствующее возмеще¬ние убытков в случаях, предусмотренных договором. Кроме того, весьма велико число граждан страны, которые, не участвуя в соз¬дании страхового фонда непосредственно, заинтересованы в его наличии и получении выплат на основе договора страхования в их пользу при наступлении определенных событий.
Государство также заинтересовано в страховании, как в ме¬ханизме поддержания надлежащего уровня общественного воспроиз¬водства и возможности покрытия непредвиденных затрат и убытков предприятий, предпринимателей и отдельных граждан без участия государственных ресурсов. Государство может выступать как стра¬хователь, уплачивая страховые взносы за счет бюджетных средств непосредственно или через соответствующие государственные струк¬туры, может быть учредителем или соучредителем страховых компа¬ний, либо выступать гарантом исполнении обязательств по тем ви¬дам страхования, где такая поддержка диктуется социальными проблемами или межгосударственным соглашением......