Адам тірі жүргенде: сүйішпеншілік, таңқалу, өкпелеу, қуаныш-қайғы, мейірім-шапағат т.б. әртүрлі сезімдердің жетегінде жүреді. Осы сезімдерді шегінен асырмай тізгіндеп, оларды тұрақтылық пен тепе-теңдік жағдайында ұстай білген адам, өкінішке ұрынбайды. Осы сезім құбылыстарын тізгіндей білген адам – бақытты жанұя құра алады. Ішкі сезімдері құбылмалы пенделер құрған шаңырақ ұзақ ғұмырлы болуы қиын. Сондай-ақ өзімшіл, тәкәппар адамдар да жанұя бақытын толық түсіне алмайды. Өйткені, жанұя бақыты – мейірімділік пен қайырымдылыққа негізделген.
Адам баласының өмірін тулап-толқып, буырқанып жатқан теңізге....

Өткен іске өкініп, өлесің бе?!
Басқа салса, бәріне көнесің де.
Басқа бір жан, жат өзек бақытым ба,
Бақытсызбын, осыған сенесің бе?!

Түсін, жаным,
Мен бәрін түсінемін,
Түсінуге жаралған......

Қазыналы қазақ жері кен еді.
Елу елдің қатарына енеді.
Ұландары саф ауамен демалып,
Қуат алып қыйындықты жеңеді.
Қадіріне жеткен адам өз жерін,
Жерұйыққа,жұмаққада....

Жүзі күлмей, көзі күлген інім бар,
Ол өзінше, шын сырынды ұғынар.
Жыпылықтап кірпіктері,
Жанарының ар жағына тығылар.

Ол көзіңше сөзіңді хош көреді ,
Шұлғып басын ырқыңа да ереді.
Ал ішінен түлкі.....