Көңілдің күйі тағы да
Өмірсіз жанның алды ішін.
Аударды өлең жағына,
Нәпсінің сынған қайғысын.
Жат жерде елге қосылмай,
Сенімді доссыз.....

Алтын, күміс байда бар,
Сақтаған орап бүлдемен.
Құйрығы бітеу қойда бар,
Қысы, жазы борланған.
Жүйрік жарау ....

Кең жайлау – жалғыз бесік жас балаға,
Алла асыраған пендесі аш бола ма? .....

Періштеге жыр жазғым келгенімен,
Білмеймін, сүйдім осы пендені мен.
Жеңілгеннің мұңдасы.....

Әй, мүміндер! Алладан шынайы
қорқумен қорқыңдар да,
Мұсылман болған күйде ғана өліңдер.
(Әл-Имран сүресі, 102 аят).

...Оразаны күтеміз тағы да біз,
Он бір айда о, қанша қамығамыз?!
Қимай-қимай кетерде.....

Келші, көктем-сіңілім,
Қайда кеттің қыдырып –
желп-желп етіп тұлымың,
бұлақ болып жүгіріп?!

Қоңыраудай сыңғырлап....

Оқысаң өнер-білім қайнап тұрған,
Айнала алтын сәуле жайнап тұрған,
Жасырын жаратылыс сырын шешіп,
Жол ашық, төрт құбылаң сайрап тұрған.
Бауырлас барлық ұлттың балалары,
Даналық, социалистік......