Аржақта отыратын Көлбай - Жанбай,
Шідерімді кім алды, Ләйлім алмай ?
Балағы шідерімнің алтын еді.
Асығыстан барамын сұрай....

Той да өтер,
Қызық та өтер,
Думан да өтер...
Арқырап ағар уақыт судан бетер.
Құбылған дүниенің қыр соңынан
Құс салып,
Құрық алып қуған жетер.

Зулайды жел де, жыл да зымырандай,
Қозғалса қозатұғын......

«Қазақтың көп жұмысы не?» – десеңіз,
Айтайын, жамандайды демесеңіз.
Көргеніңді сөйле деп айтқызып ап,
Қайта айналып етімді жемесеңіз.

Бұл елде басты жұмыс –ел қыдырмақ,
Бай ауылға түстеніп пайда.....

Екі жүз жыл. Сен туғалы, Махамбет,
Екі жүз жыл жұлдыздарға ұмтылғалы, Махамбет.
Дұшпаның да, зымыраған жылдар да
Келмеді ғой сені мәңгі құртуға әлі, Махамбет.

Сен жыл сайын биіктедің, асқақтадың, Махамбет.
Жамандықтың жармасатын жасқап......

Осыдан жиырма жылдай бұрын, қазақ әдебиетінің ұлы көшіне біраз даңғаза – дабырмен жамырай келіп қосылған бір топ талантты замандастар ортасынан бұйра бас, қара торы, өңді өспірім жігіт бірден жұрттың назарын аударған еді. Асықпай, айшықтап шешен сөйлейтін, барынша білімдар жігіттің биязы мінезі дәлелді пікірлеріне.....