Туған жер деген кезде көз алдыма ең бірінші туған өлкем "Қайыңды" елес береді. Асқар тау, жасыл орман, мөлдір бұлақсыз-ақ осы бір ауыл сәл жырақтасам өзіне тартып, сағындырып тұрады. Туған жер әр тасымен де, тамшы суымен де, күн қақтаған топырағымен де ыстық болатыны да содан болар?! Балалық шақтың бал күні өткен, тәтті күндердің естеліктері сақталған, арманымның асқар шыңына қадам бастаған ауыл ыстық болмаған да ше?
Мұхит та емес, теңіз де емес, көл де емес
Ойыл-өзен!
Терең де емес, енді емес,
Көктем келіп, мұз жарылып жатқанда,
Сол бір кезден көз алдыма келді елес-деп, осы ауылдың түлегі, ақын Ертай Ашықбаевтың жырына арқау болған Ойыл өзенінің оң жақ бүйірінде орналасқан, қырға шықсаң шашыраңқы орналасқан жүз үйдің арқа-жоңы анық көрінетін ауыл, сол – Қайыңды. Біздің Қайыңды! Менің Қайыңдым! Менің жұмақ мекенім...

Жүйіткіп өткен жүрдек пойыздай зымырап өте шыққан алаңсыз балалық шағым осы ауылдың шаңы бұрқыраған көшелерімен, есіп аққан толқыны бұйра-бұйра Ойыл өзенінің жағасында өтті. Аспанмен таласар биік-биік таулары болмаса да, арқасын қыста қар жауып әсемдейтін, баурайы көктемде қызылды-сарылы әсем гүлге оранып тәтті иіс сыйлайтын, жазда күн қақтайтын қыраттары мен үшін әсте асқар таудан кем емес. Асық атып, асыр салып жүріп-ақ осы ауылға ғашық болғам. Бетімнен сүйіп өткен самалы желіне, даланың жұпарын аңқытқан ақ жауынына ғашық болғам. Жаздың аптаған ыстығын, қыстың сұрапыл боранын елемей, жазы бауға, қысы тауға жетелеген ауыл маған асқақ арман, шым шабыт, қайтпайтын қайрат сыйлады. .....

Жиырма сегізінші наурыз сенің туылған күнің және екеуміз танысқан күн. 2007 жыл...Сенімен танысып та, махаббаттың татті дәмін сезініп те, сенен айырылып та үлгерген жыл. Өмірімдегі сынаққа түскен қиын жылдардың алғашқысы осы шығар. Аллам қатты сынады. Отбасымызда болған жәй бір есеңгіретіп, тіпті есейтіп жіберді. Ол аздай саған деген сезімім миымды жаулап алды. Бұлай құлай сүйем деп кім ойлаған. Қалай өмір сүріп жүргенімді өзімде білмеймін. Сағаттар, минуттар сені ойлаумен өтеді. Сенімен айрылысқаннан кейін қыркүйееееек, қазааааан деген айларға жету мен үшін қорқынышты еді. Бірнеше ай емес, алдымдағы бір аптаны сенсіз елестету қиын болатын. Сенің үнсіз жоғалып кеткіненің қатты соққы болып тиді. Сенімен кездеспей тұрғанда қалай жүргенмін, білмеймін. Сенімен кездескенде мүмкін өмірдің мәнін, махаббаттың тәтті дәмін сезініп қалдым ау деймін. Жүрегімдегі махаббат сезімін ояттың да, озің жоқ болып кеттің. Сені аңсап тұратын болдым.
Сонда да пенде болған соң өз өміріңді сүресің. Сабақ. Үй. Достар. Бәрі орнымен жүріп жатты. Білесіңбе соның бәрі ненің арқасы. Жүрегімнің түбінде сенімен қайта қосылатыныма үміт бар. Өйткені сенсіз өмір сүре алмайтындаймын. Ол үмітсіз тіптен өмір сүре алмаймын. Кундер өткен сайын, уақыт өткен сайын менің бекер үміттеніп жүргенімнің белгісі еді. Сонда да үмітсіз-шайтан.
Солай сабақ бітті. Жазғы каникул. Үйдемін. Бәрі жұмыста. Күні бойы үйде жалғызбын. Ең сорақысы осы екенғой. Ой жеп жібереді. Сағынамын. Екеуміз қыдырған парктің жанынан өту тіпті азап. Жүрегім шымырлап кететін. Ой айта берсем........
Сосын күнделік жазуды бастадым. Жаза беретінмін. Жаза беретінмін......

Тема моей дипломной работы «Регулирование импорта в Республике Казахстан: теоретические основы, мировая практика и анализ состояния».
Традиционной и наиболее развитой формой международных экономических отношений является внешняя торговля. На долю торговли приходится около 80% всего объема международных экономических отношений. Основными элементами внешней торговли являются экспорт и импорт, то есть вывоз товаров, услуг и капитала из страны (экспорт) и ввоза в страну товаров и капитала (импорт). Без этих двух элементов внешняя торговля и ВЭД любого государства не имеет смысла. А самостоятельное развитие страны без сотрудничества с другими государствами невозможно. Поэтому необходимость государственно регулирования экономики практически ни у кого не вызывает сомнения. Однако переменным является вопрос о механизме ее осуществления. Каждая страна заинтересована разработать такой механизм государственного регулирования экономических параметров, которые обеспечивал бы устойчивый рост, предотвращая наступление кризисов, повторяющихся с определенной периодичностью. ....

Введение
Предметы и явления действительности обладают такими свойствами и отношениями, которые можно познать непосредственно, при помощи ощущений и восприятий (цвета, звуки, формы, размещение и перемещение тел в видимом пространстве), и такими свойствами и отношениями, которые можно познать лишь опосредованно и благодаря обобщению, т.е. посредством мышления. Мышление - это опосредованное и обобщённое отражение действительности, вид умственной деятельности, заключающейся в познании сущности вещей и явлений, закономерных связей и отношений между ними.
Первая особенность мышления - его опосредованный характер. То, что человек не может познать прямо, непосредственно, он познаёт косвенно, опосредованно: одни свойства через другие, неизвестное - через известное. Мышление всегда опирается на данные чувственного опыта - ощущения, восприятия, представления - и на ранее приобретённые теоретические знания. Косвенное познание и есть познание опосредованное.
Вторая особенность мышления - его обобщённость. Обобщение как познание общего и существенного в объектах действительности возможно потому, что все свойства этих объектов связаны друг с другом. Общее существует и проявляется лишь в отдельном, в конкретном.
Обобщения люди выражают посредством речи, языка. Словесное обозначение относится не только к отдельному объекту, но также и к целой группе сходных объектов. Обобщённость также присуща и образам (представлениям и даже восприятиям). Но там она всегда ограничена наглядностью. Слово же позволяет обобщать безгранично. Философские понятия материи, движения, закона, сущности, явления, качества, количества и т.д. - широчайшие обобщения, выраженные словом.
Мышление - высшая ступень познания человеком действительности. Чувственной основой мышления являются ощущения, восприятия и представления. Через органы чувств - эти единственные каналы связи организма с окружающим миром - поступает в мозг информация. Содержание информации перерабатывается мозгом. Наиболее сложной (логической) формой переработки информации является деятельность мышления. Решая мыслительные задачи, которые перед человеком ставит жизнь, он размышляет, делает выводы и тем самым познаёт сущность вещей и явлений, открывает законы их связи, а затем на этой основе преобразует мир.
Мышление не только теснейшим образом связано с ощущениями и восприятиями, но оно формируется на основе их. Переход от ощущения к мысли - сложный процесс, который состоит, прежде всего, в выделении и обособлении предмета или признака его, в отвлечении от конкретного, единичного и установлении существенного, общего для многих предметов.
Мышление выступает главным образом как решение задач, вопросов, проблем, которые постоянно выдвигаются перед людьми жизнью......

Мен өмірімнің 7 жылын тек бір адамға ғана арнадым.Суйіспеншілігіміз студенттік өмірден басталды, басында адамгершілігі үшін ұнататынмын.Достық пейілі мен адамдық қасиетіне ғашық болдым десем болар.Уақыт өте келе сезімін білдіргесін достығымыз үлкен махаббатқа ұласты. Қасымдағы жаннын өзімді қаншалықты сүйетініне көзім жетті. Қолынан келгенше қолдап, мені биік шыңдардан көруге бар көмегін аямады. Бақытты сәттердің,пәк сезімнің айнасына сызат түсті. Алғашқыда артық мінезін көрмеп едім кейіннен қызғаныш деген қызыл иттің арбауына түстіме, бәлкім ойына не бір жаман нәрселер келдіме қатты қызғанатынды шығарды. Алғашқыда мән бермедім, тіпті ұнайтында мені солай қызғанғаны.

Кейіннен бұл дерттің тереңге кетіп бара жатқанын түсіндім. Тағы бір оқу оқыдым. Ондағы топтастарымнан қызғанып, кей кездері құрбыларыммен бір отырыс былай тұрсын кездесуден қалдым. Қыдыру жайына қалды аяғыма мүлдем тұсау түсті. Аяғымды аттап бастым бітті біз үшін сол күн не қатты айқай шумен бітеді, не менім жүрегімді жаралайтын ауыр сөздермен болмаса істермен бітетін......

Өмір – теңіз, тағдыр – кеме, ал кемең суға батпас үшін өзің капитан болуың керек.

Халық нақылы

Өмір – әрбір адам баласы үшін бір рет берілетін сынақ. Өмір – сүру бәріне бірдей берілген мүмкіндік. Халық арасында «Өмірге адам болып келу – Алладан, ал өмірден адам болып өту – адамнан» деген тұжырым бар. Сондықтан әрбір адамның өмірінің мәнді болуы тікелей өзіне байланысты. Бірақ , өкінішке орай кейбір адамдар өз өмірлерін бағалай білмейді.

Өмір, ең алдыменен өз отбасымен құнды. Өзіңізге жақын: еркелетер мейірімді – анаңыз болса, асқартаудай арқа сүйер – әкеңіз болса, өз өсиетімен жөн сілтер – атаңыз болса, рухани адамгершілік тәрбиемен сусындататын ертегішіл – әжеңіз болса, әрдайым қол ұшын берер жанашыр – бауырларыңыз болса, - бұл өмірде сіз ең бақытты жансыз. Себебі,кей адамдар мен балалар үйіндегі балалар отбасының жылулығын сезбей де , білмей де өсіп келеді.

Өмір - жан-жағымызға жақсылық жасап, қуаныш сыйлауменен құнды. «Сыйлық алғаннан гөрі, сыйлықты өзгеге берген жақсы» демекші, бұл өмірде жақсылық жасаған сайын ол өзіңе Алладан екі есе болып қайтады. Бұл арқылы біз өмір – бумеранг екенін түсінеміз. Әйгілі психолог Виктор Франкл да өмір мәнін осылай түсіндіреді......

Жүректе тұрар жалқы үнің,
Жанымнан жалын жігер күт.
Ұстазым, сенің әр күнің,
Әр сәтің тұрған бір ерлік!

Фариза Оңғарсынова

Ұлықбек атындағы жалпы орта білім беретін мектебіндегі еңбекке баулу пәнінің мұғалімі, менің сүйікті ұстазым Бабаханова Гүлнар Қорғанбайқызына арнаймын.

Ұстаз-таудан аққан өзен секілді, жер бетін нұрландыратын, шәкірттеріне шуақ сыйлайтын Күн-Ана.Мен үшін ұстаз –екінші ата-анам, болашаққа айқын жол сілтер ақылшы. Оның жүрегі мейірімге толы.Біздің ағаттықтарымызды кешіре біледі.. Сондықтан үлгі-өнеге болған сүйікті мұғалімімді ұстазым деп атаймын.

Ұстазым менің, ұстазым! Өзіңмен өткен қыс- жазым. Менің ұстазым-Гүлнар апайымның үні әсерлі, асықпай мәнерлеп сөйлейтін жан. Оның бойынан бізге деген қамқорлығы,аналық сезімнің дана ойдың ыстық лебі есіп тұрады.Иә, апайым менің жанымды түсінеді, ренжітпей, қателігімді сездіреді. Бұл тек қана дүниетанымы терең және кең жүректі адамның қолынан келеді.Ол -нағыз ұстаз. Өз кәсібін, өз пәнін, барлық шәкіртін шексіз сүйеді......

Мен білімді болғым келеді. Болашақта өзімді жан-жақты, көзі ашық, білікті азаматтардың қатарынан көремін. Бұл менің ғана қалауым емес, ұстаздарымның және ата-анамның да қалауы. Сабақтан бос уақытымда ғаламтордан, теледидардан елімізде болып жатқан кей жаңалықтарды оқып, тыңдап отырамын. Ара-тұра шәй үстінде әкем екеуміз мемлекетімізде болып жатқан оқиғаларды талқылайтынымыз да бар.

Жуырда мен Қазақстаннан өткен жылы 300 мың адамның шетелге тұрақты түрде жұмыс істеуге кеткені туралы ақпарат оқыдым. Елімізден көптеген жастардың Корея, Түркия, Америка, Ресей секілді шет мемлекеттерге жоғары жалақы үшін кетіп жатқанын білемін. Бірақ бір жылда 300 мың жастың бірден шетел тұрғынына айналып кетуі мені біраз ойландырды. «Сонда барлық жастар, аға-әпкелеріміз басқа елге жұмыс істеуге, сонда өмір сүруге осылай ағылып кете берер болса, Қазақстанда кім қалады? Үлкендер болашақ жастардың қолында дейді. Олай болса болашағымыз не болмақ?» деген ойға қалдым.

Өз басым, мен мұны қолдамаймын. Шетелге кетпей-ақ, Қазақстанда да жайлы әрі жақсы өмір сүруге болады. Ол үшін елімізде барлық мүмкіндік бар. Жоғары білім алғысы келетіндер үшін жақсы деңгейлі оқу орындары жетерлік. Жыл сайын талапкерлерге сан мыңдаған гранттар бөлінеді. Әр жақсы оқыған студент шәкіртақы алады, жатақханамен қамтамасыз етіледі. Кәсіп бастап, табыс тапқысы келетіндер үшін де жеңілдіктер бар. Түрлі мемлекеттік бағдарламалар негізінде өз ісін бастағысы келетін жастарға қаржылық қолдау жасалады, бизнес бастауды үйретіп, оны оқытатын курстар да аз емес. Елбасымыз Нұрсұлтан Назарбаев жастарға көп көңіл бөліп келді. Биылғы жылдың «Жастар жылы» деп аталуы да осының дәлелі. Ол кісінің сындарлы саясатын жалғастырып жатқан қазіргі Президентіміз Қасым-Жомарт Тоқаев та жастардың рухын көтеріп, оларды білімге, еңбекке шақыруда. Яғни, еңбек еткісі келетіндерге елде ешкім кедергі емес. Елімізде бейбіт, мамыражай заман орнап тұр. Соғыс, қырғын-жойқындардан аулақпыз......

Қалаға 2005 жылы көшіп келдім,қалаға көшіп келгенімде көршілеріммен тез тіл табысып кеттім,бірақ ата-ажемді достарымды сағынатынмын.Сағынып жылап отыратынмын.Күндер өте келе маған қаланың пагодасы жақпады,сондықтан маған алергия шығып кетті.Көшеге шыққанымда,бәрі мені сұрақтың астына алатын еді.Мен күнде отырып жылайтынмын.Неге мені Аллам осылай жаратты,жап жас боп алып қиындық көрудемін,бұлай өмір сүргенімше өлгенім жаксы деп.

Ем іздеп бармаған жерім жоқ.Уақыт өте келе мен 5сыныпқа өттім мектепте маған не шығады саған деп оқушыларда,мұғалімдерде сұрайтын.Сол кезде не істерімді білмей,жерге қарап тұратынмын,жылағымда кеп тұратын еді.Мені оқушылар мазақтап,күлетін еді сондада шыдап келдім.Мектепте отырып жылапта алатын болды.Сыныбымда балдар қызыл бет деп мазақтайтын,менімен араласатын достарым бар мені жақтап оларға ұрсып беретін еді.5ші сыныпта 4ші тоқсан басталғанда мен барлығы мазақтаудан,маған жұғама жұқпайма неге келесін сабаққа деген сұрақтардан мезі болып кеттім де сабаққа бармай қойдым ата-анам сабаққа неге бармай жүрсің дегенде сабаққа барғым келмейді деп жауап беретін болдым.....