Дейтін де «бала адамның бауыр еті»,
Бауырымның жарылғандай болып өті,
Барады өртеніп іш!.. Неткен жара!..
Жазуға келер кімнің құдіреті?!
Атасам «Арыстаным, құлыным!» деп,
Сыздайды суырғандай....

Болу үшін күні ертең де ұлты нық,
Тани білсін, бесігінен жұрты ұғып.
Ана-әуенге қосып бірге уілін,
Тал бесікте сәби жатыр бұлқынып.

"Көз тимесін, көркемін-ай, көркемін!"
Дейді-дағы еркелетіп тентегін.
Ана-жүрек баурап....

Жалқау жүрек,
Тіле тілек,
Тартынба!
Тән өлгенде,
Жұрт.....

Қамалған қараңғыда, қалың қазақ,
Қайратсыз, қамсыз құрып қалдың, қазақ.
Қаруланып қуатсызды қуаттанды,
Құрдан құр қампитқанша қарын, қазақ.
Қулардың құлқынына құм құйылдың,
Қайдағы құлдың....

Күн жадырап көктем кезі болатын,
Құстар сайрап көбелек гүлге қонатын.
Соқпақ жолмен келе жатқан сәбимен,
Анасы еді,кіші ауылда тұратын.

44 жыл. Дүрбелең соғыс кезі.
Немістер кіші ауылға тап береді.
Жалмауыз қанішерлер....