Жел – қамқоршы құрақтың сүртіп терін,
Өз түсіне бояған кірпіктерін,
көзін көрген алғашқы пайғамбардың,
Ең кәрі ару тұр әне іркіп демін.
Бір құт енді үстінде бүркіттердің,
Аспан, аға, жылауық.....

Көрікті адам,
Ерікті аға мен бүгін сөніп барам.
Уайымымнан қараша ерікті алған,
Ару желдің артынан көзін алмай
Бұйра бұлттар сүйсіне еріп барад.

Мың көзбенен тінтіді мұң күздеген,
Кеудемді еміп әлсіздік.....

Менің қойған атым — Жарас.
Шын атын
Айтсам болды, мінезі бар сынатын…
Ол туралы айтпауға.....