Мақтанышым,мақтаулымсың, нағашым, Асылымсың,ақылымсың,дара шың. Жиенінің қамын ойлап жүгірген, Қиындықта қорған болған панамсың. Бар жақсыны тілеймін бір басыңа Жыр арнаймын бүгінгі бір.....
Үш жұрттың ұлығы деп, ұлысы деп, Сөзінің бұрынғының дұрысы көп. Мен сені жақсы көрем, нағашыжан, Ардақты анашымның туысы деп. Аяулы інісі деп ақ мамамның, Сырымды саған.....
Журналис, әрі ақын Нағашыбай Қабылбек 80 жастағы қарт актерді қатаң сынға алды. Нағашыбай "Кешкі кездесу" бағдарламасына қонақ болып барған актердің эфирде журналиспен коньяк ішіп, 60 жыл бойы арақ ішіп келе жатқанын тілге тиек еткенін өкпесін жеткізді деп хабарлайды elana.kz сайтына сілтеме жасаған nur.kz.
Бір себеппен келіп қалдым бұл жаққа, Дәм жазбады, бара алмадым ол жаққа. Көрмесем де, көп кішілік сәлемім Нағашымыз Махаң менен Қожаққа. Аралап ем шығыс, батыс арасын, Ертіс, Еділ, Сырдария даласын. Дәм жазбады бүгінгі күн көруге Ел-жүртымыз Баян - Шақа баласын. Сол Шақада қажы Жүсіп дер еді, Жақып пенен Өсіп.....
Мен қолыма мектеп оқушылары арасында өтетін байқау туралы ережені алып, оқып танысқанымда есіме бірден нағашы әжем жайлы жазсам ғой деп ойладым. Білмедім, дұрыс па, бұрыс па әже деген сөзге анықтама берейін десем қиындау сияқты. Ал тереңірек ойлансам ол асыл анамның – асыл анасы. Анамның анасы болғандықтан әрине, маған нағашы әже. Мен ес біліп, есейгелі қандай жағдайда болсын яғни, қуанышымыз, тойымыз немесе менің анам перзентті болып жатқанда бірінші жетіп, қуанышы қойнына сыймай жүретін де осы әжем. Әжем, әжем деп айта беріппін, бұл кісінің өзімен сіздерді де таныстырып қояйын.......
Менің атам Ақтөбе өңірінің ауылдық жерінде тұрады. Нағашы атамның аты - Елеусіз. Атам қазір 67 жаста. Ол –зейнеткер. Жыл сайын жазғы демалыста нағашы атамның ауылына қыдырып барамыз. Атам бізді құшағын жайып қарсы алады. Бар тәттісін бізден аямайды. Біз де оған бақша......
Ата мен әжемнің ойлы әңгімелерін ұйып тыңдап, санаға тоқығанға не жетсін?! Нағашы атам Қазиев Оржанның да кеудесі сыр сандыққа толы.Ол үнемі бізді әңгімеге тартады.Солардың бірін паш етейін. Ұлы Отан соғысы басталғанда мен бес жастағы бала едім.Бір күні біздің ауылдың ортасына көп атты кісілер жиналды.Ауылдың бар адамы жиналып шулап, жылап жатыр. Тіпті, үлкен шалдарға дейін кемсеңдеп,әлдебір ағалармен қимастықпен қоштасып, «қарақтарым,жортқанда жолдарың болсын, Қыдыр баба қолдап жүрсін» деп бата қылып шығарып салып жатыр екен.Мезгіл желтоқсан айының іші болса керек.Жерде қар бар. Көк атты жортып,ауылдан ұзай берді.Бір кезде менің ағам Қазиев Серғазы астында өзіміздің жүйрік жирен бие,қайырылып шауып келіп мені ат үстіне көтеріп алып, сүйіп-сүйіп: «аман бол,әлі ертең сен жігіт боласың»деп маңдайымнан иіскеп,қайта жерге түсіріп манағылардың артынан шауып кетті.Ауыл адамдары кетіп бара жатқандарды көз ұшына шығарып салмай,үйлеріне қайтар емес.Мен де тосын жайға таңырқап, есік алдындағы күлдің үстіне жалаңаяқ шығып тұрғанмын.Соны байқаған ағайым мені қимай, аяп оралған беті екен.Әлі есімде.«Мына ит тоңып қалды ғой» деді.Бұл мен көрген бір көрініс.Ол кезде біздің ауыл №17ауыл совет деп аталады.Үш кішкентай Социнал, Коммуна, Чапай атты колхоздардың басын құрайды.Орталығы біздің ауыл-Коммуна колхозы.Ол кезде біздің ауыл Мақат ауданына қарайды.Әскери комиссариат Доссорда. Жаңағы кеткендер сол жерден аттарын қайтарып өздері майданға аттанбақ. Кейін есейгенде естігенімдей бұл кеткендер шамасы 25 адам болса керек......
Менің нағашым Бауыржан Бабажанұлы 1969жылы 21 ақпанда Қарқалпақстан Республикасы Қоңырат ауданы «Ленинизм» деген ауылда дүниеге келді.Әкесі Бабажан ауылда зоотехник,анасы қарапайым жұмысшы.Үлкен ағасы,өзінен кейін інісі және екі апасы ,бір қарындасы бар. Жастайынан жыр тыңдап,өлең жазып әдебиетке қызыққан 1986 жылы мектеп бітіріп арман қала Алматыға барды.Бірақ сол жылы түсе алмай ,ауылына қайтіп келеді. Өзі тұратын ауылында совхозға қарапайым жұмысшы болып істейді. 1987жылы қайта оқуға барады бірақ түсе алмай күзде әскер қатарына қосылады.Сонымен 1990 жылы Әл-Фараби атындағы Қазақ Ұлттық университетінің фиология факультетіне оқуға түседі. Осы студент кезінде анасын қатты сағынса керек, «Ауылға хат» деген өлеңі туындайды
