Сонау Еслам үздік туған бала екен, Байтақ елге асқар таудай пана екен. Сол панадан, сол баладан айрылып, Жалпақ Жауар жүрегінде жара екен. Көлі кетіп, шөлге....
Бұрқырап қара дауыл соғып тұрған, Көкорай түсі қашып солып тұрған. Шыдамай қатты ызғарлы жел өтіне, Бүрісіп ағаш, шөптер тоңып тұрған. Көрік жоқ ойда-қырда шығып жүрсең, Естілмес құс, құрт даусы құлақ түрсең. Қақтанған, жамыла түсіп, от маздатып, Көресің кемпір-шалды үйге кірсең. Масатыдай құлпырған......