Пән: География
Ұзақ мерзімдік жоспардағы тарау: Экономикалық география
Сабақтың тақырыбы: Қазақстанда адамдық капиталды дамыту
Оқыту мақсаты: 9.5.2.3 Қазақстанда адам капиталының әлеуетін арттыру жөнінде ұсыныстар әзірлейді....

Бисмиллаһир-Рахманир-Рахим!
Иә мән һууа лиман даъаһу мужибун. Иә мән һууа аътаһу хабибун, иә мән һууа лиман ахбаһу карибун. Иә мән һууа лиман арадаһу ъалимун. Иә мән һууа фи инсинаһи кадимун. Иә мән һууа фи лутифиһи муқимин, иә мән һууа лиман ражаһу каримун. Иә мән һууа фи муқадири хакимун. Иә мән һууа лиман аътаһу халимун. Иә мән һууа фи ъаза матиһи ъазимун! Субханака иә лә иләһа илла әнта һаласна минәлъамми уә әлһум уәннари иә рабби!

Бисмиллаһир-Рахманир-Рахим!
Иә мән иәрә уәлайура, иә мән иәхлуку уәл йухлақу. Иә мән иәһди уәлә йуһда, иә мән иәкйә уәлә йуха. Иә мән йутъиму уәлә йуъаму, иә мән йужиру уәлә йужару. Иә мән иәқзи уә лә, иә мән йухкуму уәлә йухкаму. Иә мән йухсину, уә лә йухсану. Иә мән лам иәлид уә ләм йулад уәләм иәкул лаһу куфууан ахад.....

Бисмиллаһир-Рахманир-Рахим!
Лә иләһа иллаллаһул аъзимул қалим. Лә иләһа иллаллаһу раббул аршид азим. Лә иләһа иллаллаһу раббуссамауати уә раббул арзи, уә раббул аршил карим.

Оу Қазеке, ашуыңды бас! - дегім-ақ келді сол уақта.. Дегенмен,жағдайды ушықтырмай, мәселенің саябырлауын тостым. Енді ғана көзім жеткендей болды. Сіздер де құлақ түре отырыңыздар.

Ары-бері жаңалық ақтарып, әлем елдерінен титықтап жиған саясатымыз ұшты-күйлі мансұқ етіліп, төбелі төңкеріс беретін түрі бар сықылды. Оны мен сәл бұрынырақ сезіп ем. Белгілі саясаткер Айдос Сарым ағамыздың сөзімен айтқанда : "Әліптің артын бағу керек пе, әлде кеңесарылыққа дайындалуымыз тиіс пе?" Түсінген адам - түсінді. Мұнымен не айтпақпын? Бастарыңызды....

Шарқ ұрып жүргенімде, көкте ұшып,
Көктің мөлдір сәулесін судай ішіп,
Қарадым бір заманда жер жүзіне
Ойыма туысқаным - адам түсіп.
Байқасам, әлі де көп жылағандар,
Жәрдемді еркіндерден сұрағандар.
Өзі қожа, басқаны......

Бисмиллаһир-Рахманир-Рахим!
Фәрдун һәйун каюмун һәкимун һәдулун қуддусун иннә аллаһа бикум ләрау уфун рәһимун.

Я знал тебя, Москва, еще невзрачно-скромной,
Когда кругом пруда реки Неглинной, где
Теперь разводят сквер, лежал пустырь огромный,
И утки вольные жизнь тешили в воде;

Когда поблизости гремели балаганы
Бессвязной музыкой, и р,яд больших картин
Пред ними - рисовал таинственные страны,
Покой гренландских льдов, Алжира знойный сплин;

Когда на улице звон двухэтажных конок
Был мелодичней, чем колес жестокий треск,
И лампы в фонарях дивились, как спросонок,
На газовый рожок, как на небесный блеск;

Когда еще был жив тот "город", где героев
Островский выбирал: мир скученных домов,
Промозглых, сумрачных, сырых, - какой-то Ноев
Ковчег, вмещающий все образы скотов.

Но изменилось всё! Ты стала, в буйстве злобы,
Всё сокрушать, спеша очиститься от скверн,
На месте флигельков восстали небоскребы,
И всюду запестрел бесстыдный стиль - модерн...

Все ж, наклонясь над пропастью,
В века заглянув, ты, учитель,
Не замрешь ли с возвышенной робостью,
И сердце не полней застучит ли?

Столетья слепят Фермопилами,
Зеркалами жгут....