Арғынмын, атым Әсет арындаған, Арындап ән сала ма дарымаған? Аспанның аясында ән шалқытқан, Бұлбұлмын, даусы көкте дамылдаған. Көмекей көк қапысын.....
Ақшалап басын қар көміп, Аспанның төсін арда еміп, Анасындай алтын күн, Сел жіберіп бір жауып, Жел жіберіп бір желпіп, Ауық-ауық құшақтап, Әлсін-әлсін нұр сеуіп, Есейген асқар Гималай... Сол күннен.....
Сылдыр-сылдыр су сылдырар бұлақтан, Тәңірі ме екен тауды-тасты жылатқан Анда-санда көңіл айтып «Көк!» Көк!» деп, Шығар даусы көкектің де жұбатқан. Ертелі, кеш.....
Қыс, қар, мұз, қырау, қылау - жерді көміп, Бұлт бүркеп, тұман төніп, баса шөгіп, Жер-көкті аяз бүріп, қызыл жалап, Бұрқ-сарқ боран құсып, шашып, төгіп. Кейде аяз, кейде бұрқақ, кейде қырбақ, Кейде еркек, кейде.....