Құлан қырда, құндыз суда.

Үйірлі құлан көсемсіз болмас.

Алпыс құлан ат болмас.

Құлан қағын қорғайды.

Ордалы құлан ақсағын білдірмес.

Бәлкім білетін де шығармын, тек мойындағым келмес...бірақ неге??? Тағы да әдеттегі бір «жалп етпе» махаббатым деп алданғым келмейтін болар...
Жалғыздықтан, тосудан жалығып барамын... Бірақ, екінші бір бейтаныс жанға кеудемнің.......

Бір жан бар, бар әлемге үлгі тұтар,
Бір жан бар ақылмене ой қорытар.
Сол жанның өлеңінде өскен адам,
Болмайды ешқашанда надан адам.
Абай атам, болар мекен сіздей адам?
Сіздей жан әліде....

Қош айтысқан күндер мен алыс кеткен айлардың,
Қайғысына оралып, қазығына байландым.
Бағым ауып басымнан, тәтті ойымнан тоналып,
Жапырағын жел жұтқан күзгі баққа айналдым.

Ашық аспан астында арманымнан адасып,
Жалғыздыққа жұп болдым....