Ерте, ерте, ертеде кемпір мен шал өмір сүріпті. Олардың Маша атты немересі болыпты. Бірде Маша құрбыларымен орманға жиналыпты. Атасы мен әжесі оған: - Құрбыларыңнан қалып қалма! – деп табыстады. Бірақ Маша олардың айтқанын тыңдамады. Ол құрбыларынан алысқа ұзап кетіп, ақырында адасып қалды. Маша оларды шақырып айқайлай бастады. Құрбылары дауыс қатпады. Маша ымырт....
Мен біткен ойпаң жерге аласа ағаш, Емеспін жемісі көп тамаша ағаш. Қалғанша жарты жаңқам мен сенікі - Пайдалан шаруаңа жараса, алаш! Тамшылап көзден аққан бұл суық жас, Балқытып қашан ерітер жүректі тас? Қаламнан жылап аққан қара бояу, Жазылып қағазға.....