Туған жердің жауынын, дауылын алып,
Таудай талап берген соң тау ұлына анық.
Қарлығаш жыр ұшқанда Қарасаздан,
Қайран қазақ байтағын бауырына алып.

Сұрады елі бар ма деп бір дерегі,
Сол бір құстың қанатын.....

Тура қара көзіме, тура қара,
Ашық айтқан сөзімді бұрмалама.
Ақиқаттың алдында....

Алдынан сөре, артынан қиқу таялса,
Бұзаутіс қамшы бұтынан шақса шаянша,
Құлажирен ат құйқылжып шығып баянша,
Құла бір дөңнен құйқылжыр еді қоянша.

Арқасы қозса, ылди ма, өр ме, елемей,
Зымырар еді сындарлы......

«Қараймын көкшіл далаға,
Толқимын іштей, ойланам.
Ұлы ғой Кавказ, жан аға,
Өзіңе жету қайда оған!»

Ғамзатов айтқан сол сөзді,
Қайталап таулар шынында;
Жете алмай саған.....

Жирен тұлпар – іштен туа қасқа бас,
Молла мінсе, дұғасынан тастамас.
Бермейтін-ақ атым еді, қайтейін,
Бес моторлы самолетке баспа бас.

Таңда өзі ашып тақтай қақпа есігін,
Шыбынға да тигізбейтін......

Қыдырып бардым атама,

Қалыпты атам ауырып.

Мейірімді аташым,

Айтшы маған аташым,

Тиді саған қайсы дерт,

Қорқытайын сол дертті.

Дәруменді ішкізіп,

Сауыққын сен тезірек.

Мен ішкізсем дәрумен,

Жазылшы сен аташым.