Ұмытар маған бәрінде бейне жоқ қылып,
Кеудемде жанған сезімнің отын сөндіріп
Тәңірім неге жаратты екен адамға
Қызғаныш деген сезімді миға құрт қылып

Не істеймін енді ақталам қалай сендіріп
Сезімім болса болатын шығар сүйгендік
Жатар ол бәлкім.....

Жартылай сүйе алмаймын,
Мен сүйсем өртенемін.
Ешкімді қызғанбайтын
Жандардан жеркенемін.

Өзіңді өзгеменен
Ешқашан бөлісе......

Ештеңе қызық емес… Ешқандай ой кешпеймін,
Ешқайсысы түсінбейді, ешкіммен сөйлеспеймін!

Ешкімді сағынбаймын, сағынып керегі не?!
Еш кеткен сағынышым, жеткізбей.....

Баяғы бір заманда бай мен кедей көрші өмір сүріпті. Олардың араздығы сондай, бірін-бірі көргісі келмейді екен. Байдың үйі кең, әдемі болыпты. Іші толған – алтын мен күміс. Ал кедейдің үйі ағаштан жасалған, төбесін бұтамен жапқан қора екен. Алтын мен күміс түгілі, нанын әзер тауып жепті. Егін егіп, оны суарып, күтіп......

Алматым – ару қалам-ау,
Жаныма дәру бола ма-ау, бұл көркің?
Аңқылдап кетсең, аспаннан.....

Алматымыз астанасы қазақтың,
Тұрамын мен сол қаланың өзінде.
Рим да емес ол, Париж да емес мақтаулы,
Ұқсасы жоқ бүкіл дүние жүзінде.
Қала емес ол - сіздер көрген, достарым
Суреті оның басқалардан өзгерек.
Жырлау үшін оның жерін......