Бай, мырзаға басыңды иіп жалынып,
Төрелерге «құдайым» деп табынып,
Ақысыз, пұлсыз, бір аяқ асқа жұмыс қып,
Жүруші едің қысы-жазы сарылып.
Қорек қылып қара нанның күйігін,
Сусын қылып ащы іркіттің сұйығын.
Бәйбішеден ұлықсатсыз ауызға
Салмаушы едің.....

Түрксиб тұлпар теңселіп,
Тайпалған жорға секілді,
Тырсылдап болат тұяғы
Желпілед желге кекілді.
Келді Талдықорғанға,
Машинист тартты.....

Не деп отыр, мынау хат?!
Не көріп отыр, мынау көз?!
«Өлім» деген лағнат,
Келуші ме еді бұлай тез?!
Кеше ғана емес.....

Төрт жылға аяқ аттадың,
Тебіренбей қарап жатпадың,
Тәрбиеші ананың
Адал сүтін ақтадың.
Жыланға қанын сорғызып,
Суыққа етін.....

Күн сылбыраң, жердің жүзі іріп тұр,
Қарлы жаңбыр бетке аралас ұрып тұр.
Ауыл үйлер шошалада, күн суық
Жел де азнап аш қасқырдай ұлып тұр.
Шымнан салған бір жаман үй - кім үйі?
Кетіктеніп құлауға....

Елдегі қара шаруа,
Шаруаның қамына
Бір-екі ауыз сөз айтам:
Осы сезді мықтап ұқ,
Тіршіліктің қамын ғып,
Қапы қалма боп бейғам.
Ызғарлы, суық.....

Жасыл шөптін, исі мұрын жарады,
Таза ауа исіндірді тамырларды,
Ағаш, шөп, жапырақтар мүлгігендей,
Мың түрлі көркем бояу көздің алды.
Алтын күн ну орманға нұрын септі,
Барлық ағаш иіліп тәжім.....

«Оян» -
Деген есітіп таңнан ұран,
Мен көбіне таңертең ерте тұрам.
Далаға шықсам,
Күңгірт батыс жаққа,
Барады жиырылып түнгі тұман.
Таң түннің ыдыратып.....

Жауын жауып,- жиектен бұлт түрілсе,
Құлпырып мың, бақтың балғын гүлінше,-
«Қемпірқосақ» аспан, жерді қосақтап,
Жер аспанның лентасына ілінсе.
Желігетін еді ақын қиялы да
«Көкті көрмей,- деп.....

Қараңғылық серпіліп,
Бозамық боп атар таң,
Бірен-саран адақтап,
Калады жымың жұлдыздан.
Түрлене түнге қош айтып,
Күлімдеп толқып.....