Толқындары бір кезде есікті өпті
Үйден шыға жүруші ек кешіп көкті.
Аяқасты қадірін кетірген соң,
Арал әкем алысқа көшіп кетті.
Көшіп кетті....бір өксік жүрек керней,
Шөгіп қалды кемелер үлектердей
Әкемді іздеп боздаған дауысымнан,
Арктика мұздағы дір.......

Жақұтпен жуып шаң-тозаңдарын сезімнің,
Түнекке тамшы тамызып барып көз ілдім.
Шырқау бір көкке жұлдыз боп шығып алдым да,
Баянсыз,бақсыз,бақас тірліктен безіндім.
Жалаулы жырға жасымнан өстім құмар боп,
Сонда да шіркін,көңілде.......

Сіз мені баурадыңыз!
Түстікке қатар ұшқан қоңыр қаздай.
Жүректі жауладыңыз!
Жаудан беті қайтпайтын жеңімпаздай
Шалғынында көңілдің аунадыңыз,
Жанымды жүдетпей......

Өзгеге байлап өзімді
Өрісте жағам жыртылды
Күмілжіп айтып сөзімді
Қызыл да тілім қырқылды.
Қағынан безген құландай
Жайрадық қанша жұтап кеп....
Қазақтың тілі – құрандай
Көктен бір түскен.......

Ұшып бара жатқандай қалқып қана,
Қолында ма қос қанат?
Қолтықта ма?
Қолаң шашы төгілген хордың қызын
Ей, дүние, үркітпе, қорқытпа да!

Жүзіп бара жатқандай жәйлап қана,
Айдынға да көз тастап,
Айлаққа да.
Қасы-көзі қиылған......

Туған жұртым -
Тым аңғырт та тым аңғал
Тұрағым-ау тұғыр тепкен Тұраннан
Маңдайына менмін......

Түрім де бұзылғандай сен кеткелі
Еш кетіп сезімімнің еңбектері
Аспан өзі күрсініп тұрғанменен
Жұбатуға тырысты жер-көк мені
Қиын болып кетті ғой сен кеткелі

Ісімнің де түк емес кері кеткені
Қинайды өкініштің.....