Қанатты (нақыл) сөздер: Асқар Сүлейменов
Шындық — көп, ақиқат — жалқы.
Тәңірінің бір аты — шындық.
Айша Бибінің сағанасындағы жазуды аударса — «Сүмбіле». Су суыды. Өмір — сұмдық.
Тағы да стиль туралы. Мемлекетке тақырыппен, концепциямен қарсы шығар мүмкіндік қалмағанда — көмекке стиль келеді... Жаңа форма, жаңа стилистика іздеу таза эстетиканың иіріміне сүңгу, рухани пластиканы меңгеру — бұлар өзі бағынбаудың энергиясы.
Қанша сүмірейткенмен: ой ойнамай — сөйлем жоқ.
Араға адам жүргенде: менімен тілдескісі келген — менімен өзі сөйлесуі керек.
Адамның рухани ізденіс-сілкіністері үш-ақ сауалдың аясына сияды: А) не біле аламын? Б) не істеуім керек? В) үміт артарым не?
Ажал келмейді — ажалға барасың.
Қақсауық бар, ділмар бар, оттампаз бар, шешен бар: төртеуі — төрт жұрттан.
Ел дертті — зар шықпаа, тән дертті — зәр шықпаса.
Кісілігін жоғалпаса — жауыңның қайсыбір иттігін кешіруге де болады.
Зады, адамның соры — өзін өзгемен өлшеуі.
Жүректің соғысы — физиология, ал жүректің не қуаныштан, не үрейден барып бас алатын лүпілі — эстетика, өнер, өмірге бергісіз қайран сөз.
Достық, ең алдымен — еркіндік.
Оқушыны қасқыр көрген тазыдай қалтырат.
Мәтіннің дәмін алудың төте жолы – талмай оқу.
Қоғамның кеселінің бір емі — оған тіке қарау.
Түс — күндіз бұққан ойдың ойыны.
Отау көтеріп оңаша тұрып алмай достастықтың құшағына қойып кету – саяси логикаға қиналып сыйысады.
Келіншектің сұлу кезі — ұйқыдағы кезі. Айтып та болмас әлгінің, айтпай да болмас әлгінің тұсындағы кезі емес. Әсіресе сол кезі емес.
Таранбаған әйелде — бір мекиеннің, таранған әйелде — екі мекиеннің миы бар.
Дін құрыса — тіл сақтайды, тіл құрыса — үн сақтайды, бәрі құрыса — діл сақтайды
Ұл өсіріп, қыз асырап отырмыз.
Пытыра қазақ: шүрегей атады, өзбек – жалғыз оқ: бұлан атады.
Бала тапқандікі емес — бала қаққан мен баққандікі.
Жақсы кітап — ұлттың антологиясы.
Ұлтжандылықты ауаның деңгейіне көтерген үш халық болса, екеуі - француздар мен поляктар, екі халық болса - тағы сол екеуі. Ұлтшылдықпен тыныстау олар үшін табиғи нәрсе. Парижде қайтқан Шопеннің жүрегін Варшавадағы шіркеуге мирас қылғаны ұмыт қалмайды.
Қит етсе болды америкалап шыға келетін аура етек алды. Бұл өзі мегежіннің інгенмен бой салыстырғанындай.
Бірлік түбі – зорлық.
Бұл ғаламда тұзақты да, тұсау-тұсамысты да туабітті танымасқа жаралған біреу бар: ол – адам.
Байлық - барлық болғанда, өнер - мұрат. Байлықтан мұрат шықпаған. Ал, мұрат - тірлік.
Бабы мен бағы бұққан тұяқ та бір – ойға суарылмаған әуен мен әуез де бір: нені айту бір пара, қалай айту бір пара, кімге айту, қашан айту бір пара.
Қазақтай психофизикалық типтің азасын «Жігердей» кемерлейтін күй, «Қаракесектей» шыңғыртар ән жоқ.
Пьеса – құндақтаулы сәби: оның қандай азамат болып өсіп шығары режиссерге байланысты.
Абайда ашу шақырар орам көп. Кейіс шақырар бір орамы: «...қазақ та адам баласы ғой.
Сөйлемдегі өмір мен сөйлемнің өмірі бірікпегесін – тірі тіркес тумайды. Өмірдің тамыр солқылы мен сөйлемнің тамыр солқылын лингвистикалық проза ғана қоса алады.
Бала – тапқандікі емес, бала – қаққан мен баққандікі.
Кәміл болу қиын, бірақ ой қашады: халық – екі ұғымның құлы: кеткен мен келердің.
Қазақтың радиомаразмы: «махаббаттың сүйіспеншілігіне бөленіп.
Алған ұмытар, берген ұмытпайды. Қазақстанның психологиялық халі: аз да болса алғанын ұмытпайды, мол болса да бергенін ұмытады. Кең қолтықтың бір ірілігі.
Қит етсе болды, Америкалап шыға келетін аура етек алды. Бұл өзі мегежіннің інгенмен бой салыстырғанындай.
Білмеген мін емес, білместікке көнген мін.
Өтірікті кешіруге болады, ақтауға болмайды.
Ай айнасын бұлт басса, жан айнасын мұң басқан.
7 сөздің басын әзер қосарға 70-ақ сөзден тұратын сөйлем тағылық көрінеді. Мұнысы дұрыс та: ешкі – танауына алма сыяр алпауыттың қарымын қайдан түсінсін.
От пен түтін, адам мен қылмыс – жатырлас.
Қаланың паспорты – такси мен базар.
Ашық айту - анық айту болғанымен, ақиқатты айту емес.
Стилі жоқтың жазғанын оқу - арпа талқанды құрғақ асағандай. Стильсіз жазушы, стилін таба алмаған жазушы - іріге еліктеп көлеңке калькаға барады да, сорпаның сорпасының сорпасы болады.
Тірлік кешкен адамның сол тірліктен алып кетері – жат тізені кеудесіне шығармау.
Тәрбиенің еркіндігі - еркіндікпен тәрбиелеу.
Өмір – өнер болғанда, өнер – өлшем. Өнер – өлшем болғанда, өлшем – үнем. Ал үнем – тірліктің күре тіні.
Тіс тимеген шөп жесір, құс қонбаған көл жесір.
Адамның адамдығын - оның басқаға, басқаларға шын зәрулігімен өлшеуге болады.
Кем талант - мүмкіндігінше, шын талант - қалағанынша жазады.
Кем талант - кемтар талант.
Шын режиссура – жүрек сияқты: соққаны білінбейді.
Сөз - құлын да, ой - жылқы.
Кейбір адамдардың бағасын жауының санымен де өлшеуге болады.
Кісілігін жоғалтпаса - жауыңның қайсыбір иттігін кешіруге де болады.
Зады, бірегей тұлғаларға, бірегей кітаптарға сын есім жүрмейді.
Келер қазақтың да ішетін уы мен балы - Абай.
Ой ойнамай – сөйлем жоқ.
Ойдың жанарға жеткен жылтылындай – жанардың жарығы да жанға түседі.
Текстің дәмін алудың төте жолы - талмай оқу.
Ақынды прозамен тексеріп алса - теріс емес.
Ең терең идеялар - қиын идеялар. Өнердің түбіне сорпа бетіндегі майдай қалқыған түсінікті идея жетеді. Жазушының бір міндеті - идеяны ашу емес, оны мұзартқа көміп, мұнармен бүркеу. «Шайнап берген ас болмас». Оқушы шыңғырғандай болып қиналса несі ерсі? Алсын қамау терін!
Сауалы бұйрық тектіге – солқылдақ жауап жүрмеген.
Ел ділімен танылмақ.
Даусызға дауды дауасыз айтқан...
Кектің көзі – Махамбет.
Өлімге берер жаным бар – пендеге берер арым жоқ.
Экономикалық қауіпсіздіктің мәселесі, ең алдымен, — ұлттық қауіпсіздіктің мәселесі.
Өнердің өмірден айырмашылығы - өнер өмірден үйренбейді.
Үлкен арман сабырда жатады.
Жақсы кітап – ұяттың антологиясы.
Өзгенікін еске түсіруден өзіңдікін еске түсіру күшке түседі.
Есесін жіберген ел - ел емес.
Әр сөздің өз ұяты бар.
Ұяла алмаған - тірі өлік.
Сүрінгенін секіргендей көрсете білер бар.
Өнердің өз өткені, өз бүгіні, өз логикасы мен динамикасы бар.
Мақала ұнаса, бөлісіңіз:
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Іздеп көріңіз: