Махаббат хикаясы: Ақылды жан бол әрқашанда

2011 жыл күз мезглілі Алматы каласында студнеттік кездерім, қыркүйек айында жатақханаға келдім алаңсыз жүрген күндерімнің бірі еді. Ойда жоқта бір 1 ші курстын студентіне ессіз ғашық болдым, күндердің күнінде оған өз сезімімді білдірдім, оныңда менде көңілі болды бірақ мен сияқты жақсы көрмеді. Мен оны қатты жақсы көрдім ол сезімімді созбен жеткізе алмаймын, арамызда көп әңгімелер болды мен оған өзімнің оны қатты жақсы коретінімді айтатынмын. іс-әрекетіммен де дәлелдейтінмін ол үшін барлығына дайын едім. бір өкініштісі тағдырыма онымен бірге болу бұйырмапты.

Адами ахуалдарға байланысты менің оған қолым жетпеді. Мен оған соңғы сөздерімде былай айттым. " Айман мен сенімен бір уақытта өмір сүргеніме, бір қалада бір универде оқығаныма, сен жұтқан ауаны жұтқаныма бақыттымын, мен осыған қанағат қылдым" деп оған бақыт тілеген халде одан үмітімді үздім. Достар бір түсінгенім жүгірген жетпейді. бұйырған кетпейді екен. Бірақтан біреуді жақсы көрудің өзі ерекше бақыт екен. оған деген сезімім әлі күнге дейін сөнген емес бірақтан амал қанша ол мені еш назарынада ілмейді қазір. Менде бұл жағдайға үйреніп қалдым. Аймошыма бақыт тілеймін!!! біреу біреуді жақсы көреді, ол басқа біреуді жақсы көреді сөйтіііп шын ғашық жандардың кейбіреулері өз сүйгеніне жете алмайды екен... Егерде осыны Айман оқып жағдайда. Айман Ботақан сол саған бақыт тілеймін әрқашан... Ақылды жан бол әрқашанда!!!