Махаббат хикаясы: Әлі де менің жүрегімнің түбінде

Тіпті,неден бастарымды да білмей тұрмын...Кей кездері өмірден түңіліп кететінім соншалықты,тіпті өз-өзіме қол жұмсағымда келеді...Бірақ қолдан келмейдіғой...Амал жоқ...Кейде ойлаймын,осы мен тарам-тарам өмір жолдарынан шалыс басып,адасып кеттімбе деп...Мүмкін басқа бағытқа қарай жүріп баратырған шығармын...Ал менің алдымда не күтіп тұр екен?? Шіркін,көріпкелдік қасиетім болғандағой...Бәрінде бір сәтте болжап ақ алар едім...Мен әлсізбін,жан дүниемде әлсіз...Сондықтан болар тағдырдың қатал сынағынан сүріне беремін...сүріне беремін..Ал мені демеп,күш беретін жан әлі де табылмады...Мен шаршадым...Оны іздеуден...күтуден...

Бәрінеен шаршадым мен...Алыс жаққа,ешкім танымайтын,ешкім көрмейтін бір кішкентай ғана аралға кетіп қалсам ғой деп те ойлаймын...Сонда ғана барлық ойларымнан арылып,жүрегімнің жарасын да өзім жазып аларма едім...Мен сүйдім...ал ол жоқ...Тағы да мен сүйдім...ал ооол........Мен кінәлімін..Не үшін??? Ұнатқаным,сүйгенім үшін шығар...Бұл сезім әлі де ұмытылмады..Әлі де менің жүрегімнің түбінде...Оны шығарып тастай алмадым...Қолымнан келмеді...Оның кеткеніне де көөп болып қалыптығой....Ал соңғыларын ,,білмеймін пайдаланып жүргендеймін...Мен олардыма,әлде олар меніме...білмедім..Білетінім,тек оларды дәл солай сүйе алмадым...Ол да қолымнан келмей қойды...Қазір де біреуі бар...Қасында тұрғанда ұнататын секілдімін..Ал ол жанымда болмаса,сезімдерімнің барлығы далаға ұшып кеткен секілді болады...Бұлардың ешқайсысы да маған күш,жігер бере алмады...мүмкін мен олардан қабылдай алмадымба???

Қазір де терең ой үстіндемін...Бүгін не болды ?? ертең не болмақ??? Ьек оның қайтып келмейтінін ғана білемін,сеземін....Енді...енді қалған өмірімді босқа өткізгім келмейді....Жоқ,енді өзіме демеуші іздемеймін...Өзіме-өзім күш беремін..Бұдан былай әлсіз болмаймын...Жаңадан өмір бастаймын...Ақ парақтан...Онда олардың ешқайсысы болмау керек,болмайды да...Енді жүректің қалауына бағынбаймын...Бағынуға тиісті де емеспін....Мейлі,жылай берсін..Мән бермейтін болам енді...
Тек,солар араласқан ойларымнан ғана арыла алмай ақ қойдым....Олда қолымнан келуі тиіс..Келеді....
Менің түсінгенім,бұл өмірде өзіңнен басқа ешкімге сенуге болмайды екен...Мен сорлы соны жаңа ғана түсініп жатырмынғой...Кеш...Өте кеш....Қайтейін...Оғанда жасар шарам жоқ...Тек,қош қайта оралмас жастық шақ...-деп күрсініп қана қала беремін.