Махаббат хикаясы: Бәріне уақыт емші

Қалаға 2005 жылы көшіп келдім,қалаға көшіп келгенімде көршілеріммен тез тіл табысып кеттім,бірақ ата-ажемді достарымды сағынатынмын.Сағынып жылап отыратынмын.Күндер өте келе маған қаланың пагодасы жақпады,сондықтан маған алергия шығып кетті.Көшеге шыққанымда,бәрі мені сұрақтың астына алатын еді.Мен күнде отырып жылайтынмын.Неге мені Аллам осылай жаратты,жап жас боп алып қиындық көрудемін,бұлай өмір сүргенімше өлгенім жаксы деп.

Ем іздеп бармаған жерім жоқ.Уақыт өте келе мен 5сыныпқа өттім мектепте маған не шығады саған деп оқушыларда,мұғалімдерде сұрайтын.Сол кезде не істерімді білмей,жерге қарап тұратынмын,жылағымда кеп тұратын еді.Мені оқушылар мазақтап,күлетін еді сондада шыдап келдім.Мектепте отырып жылапта алатын болды.Сыныбымда балдар қызыл бет деп мазақтайтын,менімен араласатын достарым бар мені жақтап оларға ұрсып беретін еді.5ші сыныпта 4ші тоқсан басталғанда мен барлығы мазақтаудан,маған жұғама жұқпайма неге келесін сабаққа деген сұрақтардан мезі болып кеттім де сабаққа бармай қойдым ата-анам сабаққа неге бармай жүрсің дегенде сабаққа барғым келмейді деп жауап беретін болдым.

6 шы сынып оқып жүргенімде жаңадан сыныпқа А. деген бала келген өзі жақсы бала болатын.Меннен қолдарыңа,беттеріңе не шығып кеткен деп сұрағанында ештеңе демей партама отырып қасымдағы қызға қарап аңгіме айтып жатқандай болдым.Сол кезде А.досы С дан бұған неге неушін шығады деп сұрғанда С ұрсып берді онда шаруаң болмасын сенде жұғады деп ойласаң қасына жақындама деп неше түрлі сөздер айтып тастады. Сол кезде С ға риза болдым.Маған алергия 5жасымнан бастап шығатын еді қазір 15 темін.Алергиядан құтылдым.Маған алергия 10 жылдай шықты.Қазір менде барі жаксы Аллаға шүкір.Өте ұзақ қысқартып жаздым.Уақыттарыңызды бөліп окығандарынызға рахмет.Қате болса кешірім сұраймын!