Тақпақтар

Жер біздің анамыз,
Табиғатты қроғаймыз.
Тазартып қаланы қоқыстан,
Жайнасын біздің Қазақстан!

Қазан айы бітпестен
Жердің беті ағарды
Күрт өзгеріп, ауа райы
Адамға әлек салғызды....

Аяулы менің ұстазым,

Талабымды әркез ұштадың

Адалдықты үйретіп,

Адамдық жолды нұсқадың.

Көктем келіп қуандым,
Құрал-сайман қолға алдым.
Ұямды мен салайын,
Ұрпағымды жалғайын!

Шөп сарғайып,
Ағаш қурап,
Гүлдер де солады.
Жаңбыр жауып, жел соғады.
Бұзылады табиғат.

Арайлы да таңдарым
Жаны жайсаң жаңдарым
Суық болған күздерім
Мөлдіреген көздерім
Жарқылдаған жүздерім.

Аяулы ұстаз, көк аспан
Білімің дәл ақындай,
Ұқсамайды мінезің,
Жұлдыз, бастық смаққа.

Көк жүзінде самғасаң,
Менде мүмкін самғаймын.
Біліміңді үйретсең,
Сен секілді боламын.

Нұрын шашқан күніміз,

Айжұлдызды түніміз.

Мәпелейтін, әлпештейтін,

Ана біздің гүліміз.

Әшекейдің жөні бір бөлек,

Шығарған шырша комадтан.

Сәнінің сипаты тым ерек,

Онда әдемі киімдер изумруд,

Аң терісінен тігілген малақай.

Өзіңе мөлдір моншақтар

Әжеңнен қалған, балақай.....

Алла деп ашқан соң, өмірдің есігін,
Анашым әлдилеп, тербетті бесігін.
Құлаққа жағымды нәзік ол үнімен,
Тербетсін, тербетсін әр ана бесігін.