Шығарма: Ана қуанышы

Менің ең жақын досым анам... Мен анамды қатты жақсы көрем. Бұл дүниеде қай бала анасын жаман көреді. Осы анамыз шыр-пыр етіп, күндіз-түні жұмыс істеп, «Мен жемегенді балам жесін, мен кимегенді балам кисін» дейді ғой. Мүмкін біреулердің жаман жолға түсіп кеткеннен кейін шығар, жаман көретіндері. Бірақ сонда да ана жүрегі «балам» деп елжіреп тұрады ғой. Ана деген, сен туылғаннан бастап сені мәпелеп, аялап, кішкентай кезінен бастап елінің патриоты болсын деп тәрбиелейді. Сенің жетістіктеріңді көргісі келеді.

Бір күні мен сабақтан көңілді болып келдім. Менің көңілді болып келген себебім, барлық сабақтан тоқсандыққа «бес» шыққан едім. Мен киімдерімді ауыстырмай тұрып, табельді анама көрсеттім. Сол кездегі анамның көрсеңіздер ғой. Мені мақтан етіп:

- Осы бетіңнен қайтпа. Сен осылай оқысаң, еліңнің патриоты боласың, -деген болатын. Мен анамның сол күндегі сөзінен бір сөзді түйдім. Егер мен осы бетімнен таймасам көлеңке жерде отырып, қарным тоқ болып, уайымым жоқ болады. Ал егерде оқымай, сабақты нашар оқысам, күннің ыстығында ауыр-ауыр кірпіштер көтеріп жүремін.

Ағайындар, Бұл өмір өзі бір рет қана келеді. Осы бір рет келетін өмірде қолымыздан келгенше аналарымызды қуанышқа бөлейік!